Βήμα Σαλαμίνας

…ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΡΗ, ΠΡΙΝ 23 ΧΡΟΝΙΑ

…Γράφει ο Πάνος Καλουδάς

…Πριν τέσσερις ημέρες, ο Τέρης είχε τα γενέθλια του. Έκλεισε τα 85 του χρόνια. Με τη μοίρα να του φυλάει για κείνες τις μέρες, μια δοκιμασία, καθόλου ευχάριστη. Καθώς χτύπησε στο μπάνιο του. Σε επικίνδυνο σημείο. Ευτυχώς, είναι λίγο καλύτερα. Όμως η ζωή, όσο μεγαλώνουμε δεν μοιάζει να είναι και τόσο ρόδινη. Βέβαια, ο Τέρης είναι ένας δυνατός άνθρωπος. Που έχει περάσει πολλά. Πάρα πολλά. Κι όλα τα έχει αντιμετωπίσει με ανδρεία και στωικότητα. Ο άνθρωπος αυτός, που εδώ και σαράντα πέντε χρόνια, παραμένει φίλος μου καλός και αδελφός. Με την ευκαιρία λοιπόν των γενεθλίων του, θυμήθηκα μια όμορφη δραπέτευση μας, πριν πολλά χρόνια, στην Εύβοια. Ήταν παραμονή των γενεθλίων του. Κι είχαμε πάει στην Ερέτρια, στο ξενοδοχείο «Negroponte». Για να γιορτάσουμε, έστω κι από την παραμονή, τα γεννέθλια του. Έκανε λίγη ψύχρα, αν θύμασαι Τέρη. Η θάλασσα κάτω μας, ήταν φουσκωμένη και μας αναψαν το τζακι. Μαζί μας ήταν ο αξέχαστος φίλος μας, ο μαέστρος Κώστας Ξενάκης. Με το ανεξάντλητο χιούμορ του. Η συνάδελφος μου, από την ΕΡΤ, Ηρώ Ανδρέου, η τραγουδίστρια Μυρτώ Καρανάσιου, τα παιδιά του συνεργείου, που έκαναν τη λήψη, μιας και την έξοδο μας εκείνη, την είχαμε συνδιάσει με τις ανάγκες ενός τηλεοπτικού γυρίσματος. Κι ο γιος μου, ο Μιχάλης, που τότε ήταν μόλις οκτώ χρόνων. Είναι εδώ, στη φωτογραφία μαζί με τον Τέρη. Σήμερα ο Μιχάλης ειναι 31ετων. Πως πέρασαν Θεέ μου τα χρόνια… Έτσι σαν ορμητικός χείμαρρος σε βαθιά χαράδρα. Τι βιασύνη πια, τι καλπασμός κι αυτός… Τότε, για τις ανάγκες του τηλεοπτικού μας γυρίσματος, ο Τέρης τραγούδησε, δύο τρεις επιτυχίες του. Ο Μιχάλης πρώτη φορά τον έβλεπε σε τόσο χαλαρές του στιγμές, πρώτη φορά τον άκουγε και να τραγουδάει. Κι όπως ήταν φυσικό, το παιδί μαγεύτηκε. Έμεινε έκθαμβος με την προσωπικότητα του, την απλότητα του, το χιούμορ του. Φυσικά και με την φωνή του. Με την άφθαστη τεχνική του, που του επέτρεπε να την κάνει τη φωνή του ότι ήθελε… Από τότε, ο Μιχάλης, έγινε fan του. Πιστός κι αγαπημένος του. Από τότε, 23 χρόνια τώρα, κάθε που πλησιάζει το τέλος του Σεπτέμβρη ο Μιχάλης θα μου τό θυμίσει: -«Μεθαύριο είναι τα γενέθλια του κυρίου Τέρη». Φυσικά από τότε, δεν υπάρχει περίπτωση, να μιλήσω με τον Τέρη και να μην με ρωτήσει: «-Ο Μιχαλάκης τι κάνει το αγόρι μου;» Είναι τελικά, αυτες οι στιγμες, που χαράζονται στα μέσα μας και γίνονται κάδρα, για να μας θυμίζουν εικόνες που έμειναν χαραγμένες στην ψυχή. Να μας θυμίζουν, Άγιες στιγμές. -Τεράκο μου, θυμάσαι. Είχαμε περάσει υπέροχα. Η οικογένεια Στρατη οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου και ο Αλέξανδρος Νερούτσος ο διευθυντής του, τα παιδιά του προσωπικού, είχαν πραγματικά εντυπωσιαστεί από το μεγαλείο σου. Από το υψηλό επίπεδο του πολιτισμού σου. Από την έκταση και τις δυνατότητες της φωνής σου. Τερακο μου, να είσαι καλά. Να εισαι γερός, δυνατός και αισιόδοξος. Έχεις την αγάπη όλων των Ελλήνων και το ξέρεις. Έχεις την ευλογία και την αναγνώριση, ενός ολόκληρου λαού. Κι αυτό κανένας καλλιτέχνης σήμερα, δεν το έχει, στο μέγεθος που το έχεις εσύ. Χρόνια σου πολλά λοιπόν.