Βήμα Σαλαμίνας

…»ΤΕΡΗΣ ΧΡΥΣΌΣ: Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ»

…Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.

…Ξεκινώντας το γράψιμο, θα θυμίσω στον Τέρη, ένα τραγούδι μας: «Είσαι το σήμερα, το χθές» Μα και το αύριο μας είσαι. Με μας φίλε, Τέρη, που τόσο πολύ σε αγαπάμε, δεν ξεμπλέκεις, δεν καθαρίζεις, έτσι εύκολα. Λοιπόν δύναμη. Και υπομονή.

Μια ακόμα περιπέτεια, φύλαγε η μοίρα, στον υπέροχο αυτόν άνθρωπο. Στον σπουδαίο αυτόν καλλιτέχνη. Που φέτος κλείνει τα 66 χρόνια πάνω στο πάλκο!!!

Από τα δεκαεννέα του ξεκίνησε το τραγούδι. Και το υπηρέτησε με αγάπη, αφοσίωση και συνέπεια. Εξήντα έξι χρόνια διαδρομής μόνο με τραγούδι. Ναι, μόνο τραγούδι.

Χωρίς σκάνδαλα, χωρίς φούσκες, χωρίς γκρίζα παράπλευρα. Μόνο με ήθος και αξία.

Με αυτές τις αρχές του, που έφερε μαζί του, από το Τζιχανγκίρι της Πόλης, που γεννήθηκε. Το τι του συνεύει, προ 15ημέρου στο μπάνιο του, δεν θα το πω εγώ, το λένε και το γράφουν όλα τα μέσα.

Έχει γίνει πια γνωστό. Και ξέρετε γιατί έχει γίνει γνωστό; Γιατί ασχολούνται; Γιατί ο καλλιτέχνης αυτός στα 85 του, εξακολουθεί να πουλάει.

Τον λατρεύει όλος ο κόσμος.

Που τον ξέρει και τον στηρίζει. Γιατί στέκομαι εδώ; Μα γιατί τα γεγονότα δείχνουν, πως ενώ και τα βράχια αυτής της χώρας τον γνωρίζουν, η μόνη που κάνει πως δεν τον ξέρει, είναι η κυρία Μενδώνη.

Η υπουργός του, τάχα, πολιτισμού. Αυτή, όπως λένε τα τελευταία γεγονότα, τον μόνο που ξέρει, είναι ο…»Γρηγόρης- μικρογεύματα» που του έδωσε με απόλυτη αδιαφάνεια, όπως λέει κι ο κ. Σαλμάς, όλες τις καντίνες, μα όλες, εκατό περίπου, στους Αρχαιολογικούς μας χώρους. Χοντρή η μάσα.

Κάνω παρένθεση. Λοιπόν, ως βιογράφος του Τέρη, με ένα ήδη πολύ επιτυχημένο βιβλίο, είπαμε να κάνουμε κι ένα δεύτερο, με λιγότερα βιογραφικά στοιχεία, μα με ξεδίπλωμα, των εμπειριών του στα 66 χρόνια της καριέρας του. Το ξεκινήσαμε πριν δύο μήνες.

Και το πρώτο που με παρακάλεσε, από την αρχή ήταν: «-Σαν φίλοι 40 χρόνια, που είμαστε, σε καθιστώ υπεύθυνο. Θέλω να γραφτεί στον τάφο μου: «Τέρης Χρυσός, ο αδικημένος τραγουδιστής»… Μου το είπε στο μαγνητόφωνο. Ηχογραφημένο με τη φωνή του.

Μου έσκισε τότε, τα σωθικά, μόλις το άκουσα. Είχε σπάσει η φωνή του από το παράπονο. Μέσα του, το ένιωσα, έκλαιγε. Κι εδώ επανέρχομαι πάλι στην κυρία αυτή. Στην υπουργό του «πολιτισμού». Που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, στελεχάρα κι εκεί.

Για όσους θα πάνε να τους ψηφίσουν. Να το έχουν υπόψιν τους κι αυτό. Και τη ρωτάω λοιπόν: -Πετάτε τα εκατομμύρια σαν μαρουλόφιλα.

Σε χοντρές κομπίνες για μίζες, ακόμα και για χαλιά. Μια τιμή, μια στήριξη, ένα χάδι, σε έναν τόσο φθασμένο και εμβληματικό καλλιτέχνη, δεν σας περισσεύει;

Όλη η Ελλάδα στέκεται με αγάπη και με τρυφερότητα, στον καλλιτέχνη αυτόν. Εσείς;

Η δική σας κυβέρνηση των αρίστων, μόνο τον όμιλο «Γρηγόρη» ξέρει να στηρίζει; Τους Βαρδινογιάννηδες, τον Λάτση τον Περιστέρη τον Μυτηλιναίο; Μόνο μέχρι εκεί φθάνει το βλέμμα σας; Εκεί μόνο εστιάζεται το οπτικό σας πεδίο; Ο Τέρης ζει ολομόναχος, σε ένα ημιυπόγειο, στην Κυψέλη. Με τα 700 ευρω της τιμητικής του σύνταξης.

Έχει λοιπόν, ανάγκη από έναν άνθρωπο να τον βοηθάει. Να του μαγειρεύει. Και από μια οικονομική ενίσχυση για να μπορεί, να τα βγάλει πέρα. Κι αυτό κυρία μου, του «πολιτισμού» σου, οφείλεις ΕΣΥ, να το μεριμνήσεις. ΟΦΕΙΛΕΙΣ, γιατί ο καλλιτέχνης αυτός, είναι, ο πλέον, ταυτισμένος της γενιάς του, με την πορεία του τραγουδιού της χώρας μας.

Τα χρόνια που υπηρετεί τον πολιτισμό, μα και η αξία που έχει χαρίσει σε αυτόν, τον καθιστούν μνημείο της μουσικής μας εξέληξης.

Αποτελεί πια, ιστορία, το καταλαβαίνεις κυρία υπουργέ μου;

Και το γιατί η σιωπή σου δεν σε τιμάει; Το καταλαβαίνεις κι αυτό; Στα έχω ξαναγράψει πολλές φορές και είπες πως…

Επιτέλους εκλιπαρώ, μην τον αφήσουμε να φύγει έτσι απογοητευμένος, δεν του αξίζει.

Είναι ντροπή και για τον πολιτισμό που υπηρετείτε υπουργέ. Γιατί η τόση σιωπή; Να πω ντροπή γι αυτή σας τη σιωπη;

Η θα ντράπεί και η ντροπή πια, με σας όλους;