ΙΡΙΣ
-Απο την Αρχαιολογο Σοφία Δημητριαδου Κοκκίνου
«Φτερωτή και ανεμοπόδαρη, ορμητική σαν θύελλα
ορμάει από ψηλά, σαν χιόνι,σαν χαλάζι, με το κηρύκειο στο χέρι «
Η Ίρις ήταν κόρη του Θαύμαντα ,του γιου του Πόντου και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας και σύζυγός της ήταν ο Ζέφυρος.
– Την φαντάζονταν σαν μια πολύ όμορφη νέα, με επτάχρωμο χιτώνα, με μεγάλα φτερά, και χρυσά φτερωτά σανδάλια.
Είναι η θεά του ουράνιου τόξου που σκορπά τα χρώματα , καθώς τρέχει, με τα φορέματά της .
Όπως το ουράνιο τόξο συνδέει τη γη με τον ουρανό η Ίρις είναι η αγγελιοοφόρος ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους.
Κινείται όχι μόνο στον ουρανό και τη γη αλλά και στα βάθη της θάλασσας και ως τον Κάτω Κόσμο .
Στη Θεογονία ο Ησίοδος όταν περιγράφει τα όρια του σύμπαντος λέει » Εκεί που τελειώνει ο κόσμος και ανοίγεται το μέγα χάος που φοβούνται ακόμα και οι θεοί , μόνο η Ίρις μπορεί να πλησιάσει για λίγο, για να παραδώσει κάποιο μηνυμα των θεών .»
– Μόνο αυτή κατεβαίνει στη Στύγα με τη χρυσή της υδροχόη να φέρει το νερό που χρειάζονταν για τον ορκο των θεών .
Με το πέρασμα του χρόνου, οι δικαιοδοσίες της θεάς περιορίστηκαν από τον Ερμή.
Στο ερυθρόμορφο αγγείο του 430 π.Χ, (Βρετανικό Μουσείο), δύο Σάτυροι προσπαθούν να αρπάξουν την Ίριδα .
Η σκηνή εκτυλίσσεται σε ένα ιερό του Διόνυσου , διπλα στο στολισμένο με κισσό βωμό του.
Μία υπέροχη παράστασή της είναι στο Δ. αέτωμα του Παρθενώνα, να παρακολουθεί με τον Ερμή ,τη διαμάχη της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα.