ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ «ΑΙΑΣ» στο Ευριπίδειο θέατρο Σαλαμίνας
Από τον Μάνο Κιλημάντζο
Ήταν Πέμπτη 8 Αυγούστου, μια ζεστή καλοκαιρινή βραδιά, όταν ανηφορήσαμε τον λόφο Πατρίς για να πάμε στο Ευριπίδειο θέατρο της Σαλαμίνας και να δούμε τον Αίαντα του Σοφοκλέους.
Μπαίνοντας έρχεσαι κοντά στο σκηνικό.
Απλό, αφαιρετικό και αινιγματικό.
Έμπνευση του Γιώργου Νανούρη, που έδωσε πολλαπλές διαστάσεις στην παράσταση, με σεβασμό στο έργο, τα πρόσωπα, τις έννοιες!
Πράγμα που σημαίνει πως δεν χρειάζεται πιστή ενδυματολογική και σκηνογραφική προσέγγιση, αλλά ευαισθησία και εφευρετικότητα, χωρίς υπερβολές, για να πετύχεις «…την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Τα φώτα σβήνουν , ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται στην σκηνή και με λίγα, απλά λόγια περιγράφει την τραγωδία που βίωσε ο μέγιστος Αίαντας στην Τροία.
Σαν κάθε αρχαία τραγωδία έτσι κι εδώ διδασκόμεθα τα πάθη, την Ύβρι, την Νέμεση και την Κάθαρση του ήρωα. Μιχάλη Σαράντης λοιπόν, υποδυόμενος όλους τους χαρακτήρες της τραγωδίας με αξεπέραστη ερμηνεία!
Μάγκα μου είσαι ηθοποιάρα !
Κάποιες στιγμές (και ήταν αρκετές αυτές οι στιγμές) ένοιωσα να μεταφέρομαι και να συμπάσχω με τους ήρωες!
Και ο πρωταγωνιστής αεικίνητος, να «διδάσκει» την τραγωδία όπως πρέπει αυτή να διδάσκεται.
Εκφραστικός σε κάθε χαρακτήρα που διαδοχικά και εναλλακτικά προσωποποιούσε, δίνοντας αξία σε κάθε σταγόνα στον ιδρώτα που τον έλουσε σε όλη την διάρκεια της παράστασης!
Μαζί του ο Απόστολος Χατζάρας που με μία πρωτότυπη τεχνική σχεδίαζε στα κενά πλαίσια τους χαρακτήρες τους οποίους αναπαρέστησε και συνομίλησε μαζί τους ο πρωταγωνιστής.
Τα κενά πλαίσια γέμιζαν σιγά σιγά , όσο προχωρούσε το δράμα και νέοι χαρακτήρες έμπαιναν στο δράμα, μέχρι που το κεντρικό πλαίσιο άρχισε να σχηματίζεται από τον Α.Χατζάρα για να σχηματίσει τον ήρωα που πέφτει στο σπαθί του, την στιγμή που ο Μ.Σαράντης μας οδηγούσε στην Κάθαρση!
Τα πάρα πολλά μπράβο που ακούστηκαν από το κοινό, ήταν απόλυτα ειλικρινή και το χειροκρότημα ζεστό και πλούσιο, σε σημείο που σε κάνει να ανατριχιάζεις όντας κι εσύ ένα κομμάτι αυτού που συνέβη το βράδυ της 8ης Αυγούστου στο Ευριπίδειο.
Και προσωπικά μιλώντας, ήταν ότι πιο γνήσιο στην αρχαία τραγωδία που έχω διδαχτεί από παιδί και από τέρατα του θεάτρου.
Φεύγοντας δεν μπόρεσα να αποφύγω την σύγκριση με ένα πραγματικό σκουπίδι που είδα πρόσφατα στην Επίδαυρο.
Φαίνεται ότι η Επίδαυρος είναι «γέρας» προς ημέτερους κάποιων που είναι στα πράγματα.
Δεν βαριέσαι!
Το αρχαίο δράμα ζει , και θα ζει, όσο υπάρχουν ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ που το αγαπούν , το σέβονται και το υπηρετούν.
Και αυτούς τους ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ τους είδαμε στο Ευριπίδειο να μας συναρπάζουν!
Ο ΑΙΑΣ θα κάνει περιοδεία και σε άλλα θέατρα , στην Αττική αλλά και στην επαρχία.
Παρακολουθήστε την πορεία του και απλά μην τον χάσετε !
Για το ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ
Μάνος Κιλημάντζος