Βήμα Σαλαμίνας

Ζούμε στον καιρό που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Όλοι μας αποδεχόμαστε το γεγονός ότι είμαστε Πολίτες και διεκδικούμε τα δικαιώματα που πηγάζουν από την ιδιότητά μας αυτή. Ταυτόχρονα όμως στους περισσότερους από εμάς η πολιτική δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

• Συμβαίνει διότι πηγαίνουμε τους γονείς ή τα παιδιά μας στο νοσοκομείο και πρέπει να πληρώσουμε για να λάβουν την πρέπουσα περιποίηση.

• Συμβαίνει διότι παρότι στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, πρέπει να πληρώσουμε το απόγευμα τα φροντιστήρια για να λάβουν την πρέπουσα παιδεία.

• Συμβαίνει διότι καταθέτουμε μια προσφορά σε δημόσιο διαγωνισμό απολύτως σύμφωνη με τα ζητούμενα αλλά πρέπει να πληρώσουμε για να γίνει δεκτή.

• Συμβαίνει διότι τηρούμε ορθά τα λογιστικά μας βιβλία αλλά πρέπει να πληρώσουμε τον ελεγκτή της εφορίας.

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε πως τα παραπάνω αισχρά φαινόμενα έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: Απόλυτα διακομματικό χαρακτήρα.

Είναι λοιπόν περίεργο που μας έχουν δημιουργήσει απέχθεια για την πολιτική; Κάθε άλλο. Είναι όμως το ίδιο βέβαιο πως όλους εκείνους που έχουν δημιουργήσει το παραπάνω σκηνικό η δημιουργούμενη απέχθειά μας για τα κοινά όχι μόνο δεν τους ενοχλεί μα τους βολεύει τα μάλα.

Ας το πάρουμε απόφαση: Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το χτένι έφτασε. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα αισχρής εκμετάλλευσης και ταπείνωσης κάθε έννοιας ανθρώπινης αξιοπρέπειας που βιώνουν συμπολίτες μας καθημερινά, όπως αυτά που περιγράφω παραπάνω. Νομίζω δεν μπορούμε να το αντέξουμε άλλο. Η ανοχή είναι συνενοχή.

Πολλές φορές στα αμφιθέατρα έλεγα σε εκείνους που έκριναν εκ του ασφαλώς ότι «αν νομίζεις πως μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα, σε περιμένω στις επόμενες εκλογές».

Η Δημοκρατία μας έχει συγκεκριμένα εργαλεία.

Δεν λέω πως είναι τέλεια, μα είναι εκεί και λειτουργούν. Όποιος δεν νιώθει συνένοχος, πάνω απ’όλα όποιος δηλώνει Πολίτης, να τα χρησιμοποιήσει.