Βήμα Σαλαμίνας

Η παρακμή που προηγήθηκε της Άλωσης της Πόλης.

 

Απο τον Γεώργιο Σκλαβούνο

Οπως την κατεγραψε ο μοναχός της Μονής Στουδίου Ιωσήφ Βρυέννιος( 1359-1431 και την αποκαλύπτει το μεγάλο τέκνο της Κέρκυρας Ευγένιος Βούλγαρης.////

Οι ομοιότητες με το σήμερα τραγικά αποκαλυπτικές…

//Tίμημα της παρακμής και οχι θέλημα Θεού η Άλωση!

////Ως προς τήν βασιλεύουσαν, δεν πρέπει να παροράται ή κατάπτοοσις

τού Βυζαντινού κράτους, περιορισθέντος ίδίςι εις αυτήν καί μικράν περί

αυτήν περιοχήν, ούχί πάντοτε ασφαλή, καί εις τινας νήσους, καί ή συναίσθησις τού έγγύζοντος τέλους. Οί ίδιώται εζων πλέον δι’ αυτούς, τό κράτος

ήτο πτωχόν, τά τείχη κατέρρεον, άλλ’ οί δυνατοί οικοδόμουν τριώροφους οικίας. Οί μοναχοί έξησφάλιζον περισσότερα τών δύο «αδελφάτων», διά

ν α αυξάνουν τά είσοδήματά των, οι έγγαμοι κληρικοί δεν ήσαν υπόδειγμα

ζωής.

Ή απιστία, ή άσυνειδησία καί ή ελαφρότης δεν ήσαν πράγματα σπάνια.

Ή τουρκική λαιλαψ εσάρωνεν ήδη μίαν κατάστασιν ή οποία είχεν ωριμάσει. Πολλοί έφευγον εις την Ευρώπην, άποσύροντες και τα αγαθά των, διά νά λείψουν από τάς εύθΰνας και τούς κινδύνους.

«Οσοι συνεζήτουν περί των μέσων τής άνορθώσεως — άνθροσπισταί νέου τύπου ή καλόγηροι ευσεβείς τής παλαιάς σχολής — δεν ήδύναντο ούτε νά συμφωνήσουν, ούτε νά εύρουν φάρμακον.

Αϊ πωλήσεις, παραχωρήσεις εδαφών εις τούς ξένους, ή ύποτέλεια εις τούς Τούρκους, ή οικονομική έξάρτησις από τούς Φράγκους, ή επαιτεία από την Δύσιν, ή πτωχεία και ή αδυναμία δεν ήσαν κλίμα κατάλληλον διά ναάνθηση ή αρετή.

Υπήρχε πάντως ή συναίσθησις τού πταίσματος¬