Βήμα Σαλαμίνας

Βαυαρικό στρατιωτικό νοσοκομείο στο Αμπελάκι – ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΚΙΛΗΜΑΝΤΖΟ- ΠΡΟΤΑΣΗ  

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΚΙΛΗΜΑΝΤΖΟ

Το Βαυαρικό νοσοκομείο της Επανάστασης στο Αμπελάκι 1821

Μου αρέσει που εδω στην Σαλαμίνα μιλάμε πολύ και τιμούμε τον στρατηγό Γεώργιο Καραϊσκάκη, που άφησε την τελευταία του πνοή στα χώματά μας και κάποια (κάποια μόνο…) απο τα άγια
κόκκαλά του μπορούμε και προσκυνούμε στον ναό του Αγίου Δημητρίου που ετάφη όπως ήταν και η τελευταία επιθυμία του.

Όλα αυτά και πολλά περισσότερα οφείλουμε στον ήρωα, και σε πολλούς ακόμη ήρωες του ‘21 (και όχι μονον του ‘21 ) , αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης και μιας προσπάθειας που συνεχίζεται
στην οποία δεν θα κουραστούμε σαν ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ να επανερχόμαστε.

Και ναί , για τον Αγησίλαο Λεοντακιανάκο μιλάμε, τον αδικημένο ήρωα της Εθνικής Αντίστασης στην Σαλαμίνα).

Στο Αμπελάκι λοιπόν, στην παλιά γειτονιά, υπάρχει ένα χάλασμα.
Μέρος αυτού του χαλάσματος ήταν ένα στοιχειώδες νοσοκομείο για να περιθάλπει τους τραυματίες αγωνιστές της Λευτεριάς.

Το έστησε ένας φιλέλληνας.

Ο Βαυαρός γιατρός Ερικ Τράϊμπερ.

Ο Τράϊμπερ έβαλε την σφραγίδα του στον Αγώνα!

Υπηρέτησε στο Μεσολόγγι, στο Κομπότι, στα Σάλωνα , στην Γραβιά, στο Ναύπλιο.

Υπηρέτησε και σαν γιατρός και σαν αγωνιστής.

Και μετα την

Απελευθέρωση υπηρέτησε όπου του ζητήθηκε με πολύ μεγάλη προσφορά στην Ελλάδα.

Δημιούργησε αρκετά στρατιωτικά νοσοκομεία στην Ελλάδα , μεταξύ των οποίων και αυτό στο Αμπελάκι.

Και μόνον το γεγονός οτι κράτησε στα χέρια του το νεκρό σώμα του Καραϊσκάκη, αλλά και εκείνο του Καποδίστρια στον Ναύπλιο μετα την δολοφονία του, δείχνει το μέγεθος και την εμπλοκή του ανδρός
στην Επανάσταση.

Στο Αμπελάκι λοιπόν, στο εκ των ενόντων φτιαγμένο νοσοκομείο, άφησαν την στερνή ανάσα τους πολλοί αγωνιστές.

Πολύς πόνος και αγωνία είναι φορτωμένος σε αυτά τα χαλάσματα.

Μάλιστα εικάζεται πως το ερείπιο που φαίνεται απο το δρομάκι, πνιγμένο στην αγριάδα και στα μπάζα (και με πρόσβαση που φωνάζει για διάστρεμμα), δεν ήταν μέρος του νοσοκομείου, αλλά
κατοικία που ισως εξυπηρετούσε το όποιο προσωπικό φρόντιζε τους πληγωμένους.

Φαντάζεται κανείς στην ουσία έναν θάλαμο γεμάτο πληγωμένους και με ελάχιστα μέσα για την περίθαλψή τους.

Οι Αμπελακιώτισες κυράδες μάλιστα έδειξαν τότε τι σημαίνει ΕΛΛΗΝΙΔΑ! Φρόντισαν όσο τους ήταν δυνατόν τους πληγωμένους, πολλές φορές παίρνοντάς τους και στα σπίτια τους και πρόσφεραν το υστέρημά τους και τον κόπο τους στο νοσοκομείο.

Φαντάζομαι πως σε αυτήν την γωνιά της Σαλαμίνας γράφτηκε μία εποποιϊα εξ ίσου σημαντική με τις μάχες των αγωνιστών κατα του Κιουταχή.

Να ρωτήσω :

Δεν αξίζει μνείας αυτό το ταπεινό νοσοκομείο;

Μία αναστήλωση;

Η Πρόταση μας !!!!

Για μία προτομή του ιδρυτή του εκεί στον περίβολο;;;;;;;

Κάτι τέλος πάντων πριν οι κουρασμένοι τοίχοι, όσοι έχουν απομείνει, πέσουν κι αυτοί …βολικώτατα απο την εγκατάλειψη ;
—
Υ.Γ. Πριν μερικά χρόνια είχε ακουστεί κάποια πρωτοβουλία για αναστήλωση.
Μπα, ιδέα μου θα είναι !

Ίσως εγω να μην θυμάμαι καλά …..
Φωτογραφίες : https://photos.app.goo.gl/WnYofVMCvFXMgGhG6

ΜΑΝΟΣ ΚΙΛΗΜΑΝΤΖΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ  ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ