Γράφει ο Μάνος Κιλημάντζος
Δεν είναι μυστικό ! Έχω έναν παράξενο φίλο! Τον λένε Χρόνο και δεν έχει ηλικία. Σε μένα εμφανίζεται κάπως σαν τον Γκάνταλφ , με μακριά άσπρα γένια και άσπρο χιτώνα.
Ο φίλος μου ο Χρόνος λοιπόν είναι αφέντης μιας, ακόμη πιο παράξενης, αίθουσας. Την έχω περιγράψει παλιότερα. Έχει πολλές γωνιές και πολλούς καθρέπτες. Κάθε που ρίχνεις τον φακό σου σε κάποιον καθρέπτη, σου εμφανίζει μοναδική εικόνα κάθε φορά.
Αυτός ο Χρόνος έχει κόρες! Πολλές κόρες! Άπειρες κόρες !
Τις λένε Στιγμές ! Και κάθε τόσο με καλεί και μου προσφέρει μερικές από τις κόρες του. Ξέρει καλά ότι τις αγαπάω τις κόρες του,τις Στιγμές και μου τις προσφέρει με χαμόγελο!
Με ενοχλούσε αρκετές μέρες τώρα. «Μου είχες υποσχεθεί πως δεν θα αργούσες να ξανάρθεις» μου έλεγε. Ε… τον αφήνεις παραπονεμένο; Όχι βέβαια! Ξαναμπήκα λοιπόν στην αίθουσα!
Κατεύθυνση βόρεια και λίγο έξω από την Αθήνα …….
«Εκ δε τούτου Θρασύβουλος ορμηθείς εκ Θηβών ως ουν εβδομήκοντα Φυλήν χωρίον καταλαμβάνει ισχυρόν…» (Ξενοφώντος ΕΛΛΗΝΙΚΑ, Βιβλίον Β, παρ. 2)
Έτσι άρχισε η αντίσταση των Αθηναίων στην κατοχή των τριάκοντα , μετά την ήττα στον Πελοποννησιακό πόλεμο! Ο Θρασύβουλος κατέλαβε το φρούριο της Φυλής και παρά την πολιορκία των τριάκοντα τυράννων με 3000 οπλίτες, άντεξε και προκάλεσε την άτακτη αναχώρηση τους, απελευθερώνοντας την Αθήνα από τον Σπαρτιατικό ζυγό.
Δίπλα μας είναι το φρούριο! Δεν χρειάστηκε παρά να ξαναχωθώ στις φωτοσκιάσεις της αίθουσας του χρόνου και να ανοίξω την κατάλληλη πόρτα!
Έφτασα, άραξα τον πιστό μου δίτροχο σύντροφο και σκαρφάλωσα στο μονοπάτι για να φτάσω στην είσοδο (βλέπει προς Νότο). Δονεί ο τόπος! Περιδιάβηκα τις επάλξεις. Στάθηκα και αγνάντεψα την ίδια θέα που αγνάντευε και ο Θρασύβουλος περιμένοντας τους εχθρούς. Η άγρια ομορφιά της Πάρνηθας σε κρατά αιχμάλωτο! Χαϊδεύω τις πέτρες σε κάθε γωνιά του κάστρου. Μικρό είναι! Στην ουσία η κορφή του βουνού οχυρωμένη με ψηλά τείχη!
Όμως … «ανδρών γαρ όντων, έρκος εστιν ασφαλές» (Αισχύλου Πέρσες)
Δηλαδή , όταν υπάρχουν ΑΝΔΡΕΣ, το τείχος είναι ασφαλές
Χαιρετάω αυτόν τον τόπο άγριας ελευθερίας! Πάντα φεύγοντας αναπέμπω μία νοερή ευχαριστία σε ανθρώπους που δεν γνώρισα και παρ όλα αυτά τους αγάπησα!
Καβαλάω και αναχωρώ !
Η Αττικοβοιωτία έχει ανοίξει την αγκαλιά της και με περιμένει!
—————–
ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ :
https://photos.google.com/share/AF1QipM2jzYO5rZEU2tNOHgGimYue2znINiKAzpXyMv1Dt7NehQxESs6JgO1KRwHLmdPeQ?key=eGRSdDhwTkNZQW5XUVBtT1I2ZDM0R29sVnkzdkVB
Greek
Arabic
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish