Βήμα Σαλαμίνας

Αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς εχθρούς του Καποδίστρια.-Απο τον Γεωργιο Σλάβουνο

Αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς εχθρούς του Καποδίστρια.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟ

Η Διανομή της Εθνικής γης στους ακτήμονες. Το δικαίωμα ψήφου των ακτημόνων .Η άρση
της υποθήκευσης της Εθνικής γης και η αναδιαπραγμάτευση των ληστρικών δανείων της
διακυβέρνησης Κουντουριώτη.
Το δικαίωμα ψήφου και το δικαίωμα στη γη. Ο Ι. Καποδίστριας αγωνίζεται να
θέσει τα θεμέλια πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας.
Αγωνίζεται για την απελευθέρωση από τα τα παλιά δάνεια και άρση της
Υποθήκης των Εθνικών γαιών…
/Αν τα όρια του Ελληνικού κράτους αποτέλεσαν την αιτία της πρώτης μεγάλης
σύγκρουσης του Καποδίστρια ,με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, τις δυνάμεις
προστάτες της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και κυρίως την
Αγγλία, το δικαίωμα ψήφου και το δικαίωμα των αγωνιστών στη γη που
απελευθέρωσαν, υπήρξε η αιτία της δεύτερης μεγάλης σύγκρουσης του
Καποδίστρια
Σε αυτή τη σύγκρουση αντίπαλος είναι πρωτίστως η εσωτερική αντιπολίτευση.
Είναι αποκληθέντες «Συνταγματικοί» σε σύμπτωση συμφερόντων με την Αγγλία
όπως θα δούμε στην συνέχεια.
Η πρώτη ανοιχτή ρήξη μεταξύ Καποδίστρια και του Πανελληνίου καταγράφεται το
1828 και τις αρχές του 1829 ,σε ένα σοβαρό θέμα σεβασμού της ισονομίας των
πολιτών και του Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος ψήφου.
Στις 30/12/1828 Το Πανελλήνιον εισηγείται στον ( αυταρχικό, εκπρόσωπο της
πεφωτισμένης Δεσποτείας, και τύραννο ) Κυβερνήτη σχέδιο εκλογικού νόμου
οπού στερούσε το δικαίωμα ψήφου στους ακτήμονες και τους <ετερόχθονες>.
Ο Καποδίστριας απορρίπτει με αγανάκτηση το σχέδιο νόμου που στερούσε
υφιστάμενο, νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα
.Ο Καποδίστριας ανέλαβε την ευθύνη να δημοσιεύσει τον νέο εκλογικό νόμο
χωρίς να αφαιρεί τα δικαιώματα των ακτημόνων και ετεροχθόνων, με την
δέσμευση να θέση το διάταγμα προς έγκριση στην επερχόμενη Εθνική
Συνέλευση . Ο «δημοκράτης και συνταγματικός» Γραμματέας της Επικράτειας,
Σπ Τρικούπης, αρνήθηκε να υπογράψει το διάταγμα και παραιτήθηκε..Η
παραίτηση του δεν έγινε αμέσως δεκτή.. Όμως ο Σπ. Τρικούπης είχε πάρει το
δρόμο του.(πηγή. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ ΙΒ, σελ
524.
Βέβαια ο Καποδίστριας δεν αρνήθηκε την πρόταση του Πανελληνίου ούτε
προσωπικά ούτε αυθαίρετα. Έθεσε το θέμα σε θεσμικό διάλογο και έρευνα
συνταγματικότητας ….
Δυο σημαντικές και αποκαλυπτικές επιστολές του προς την Γερουσίαν η πρώτη
με ημερομηνίαν 4/2/1830 και η δεύτερη με ημερομηνία 14/2/1830 αφ ενός καλούν
την γερουσία να ερευνήσει το θέμα στην Ελληνική συνταγματική τάξη και
παράδοση ,να εκφράσει την γνώμη της αλλα και την πληροφορεί ότι ο ίδιος
ασχολήθηκε με το θέμα. Στην από 4/2/ επιτολή μεταξύ άλλων γράφει…
«Ο ακρογωνιαίος λίθος παντός κοινωνικού οικοδομήματος κείται εν τω εσαεί
ορισμώ του δικαιώματος εκείνου των πολιτών όπερ ονομάζομεν δικαίωμα
ψήφου. Πρέπει άρα να ίδωμεν πως ορίζεται το δικαίωμα τούτο εν ταις
συντάγμασι του Άστρους, της Επιδαύρου, και της Τροιζήνος.
Δεύτερον πρόκειται να εύρωμεν εν τοις αυτοίς νόμοις επί τίσιν όροις και
διατυπώσεσιν χαρίζει το δικαίωμα τούτο είς τε τους μη αυτόχθονας Έλληνας και
εις τους ξένους.

Και τέλος ερευνητέον εάν τα συντάγματα προσδιορίζωσι κατά ποίον τρόπον οι το
δικαίωμα του ψηφοφορείν έχοντες πολίται θέλουσι το διενεργήση…»
Στην από 14/2/ επιστολήν παραθέυτει ασχοληθέντες και ημείς οι ίδιοι περί το
έργον τούτο, καθώς σας παραγγέλλομεν, επείσθημεν ότι τα συντάγματα του
Άστρους της Επιδαύρου και της Τροιζήνος δίδοντα το δικαίωμα της ψήφου εις
τους πολίτας,όσοι οφείλουν να το ενεργήσουν, δεν προαπαιτούν παρ’αυτών
ουδεμίαν ιδιοκτησίαν.
. Αν αναδράμωμεν δια του νοός εις τους καιρούς, καθούς το έθνος αυθορμήτως
και ομοφώνως ηγωνίζετο ν’απολάβει τα άπειρα αγαθά, τα από νομιμον
κυβέρνησιν εκπηγάζοντα, θέλομεν ίδει, ότι οι αντιπρόσωποι αυτού δεν ηδύναντο
τότε να θεμελιώσουν την ενέργειαν του δικαιώματος της ψήφου επί της βάσεως
της ιδιοκτησίας,διότι τοιουτοτρόπως ήθελον αποστερήσει του δικαιώματος τούτου
το μέγα μέρος των πολιτών.
Ο λαός, όστις λαβών τα όπλα εμάχετο και έχεε το αίμα του επ’ελπίδι να
ελευθερωθεί, εδύνατο ποτέ ν’ αφαιρεθεί την ελπίδα ταύτην δια των πληρεξουσίων
του, εξαιρών εαυτό εκουσίως του περί εκλογής νόμου; Τούτο είναι πάντη
απίθανον. Όθεν οι νομοθέται εχρεώστουν έκτοτε να δώσουν εις αυτόν το της
ψήφου δικαίωμα, χωρίς να προαπαιτήσουν ιδιοκτησίαν. Αλλά την σήμερον άλλως
πως έχουσι τα πράγματα. Και τω όντι, ασχολούμενοι περί τον θεμελιώδη νόμον
δι’ού θέλει προσδιορισθεί το δημόσιον δίκαιον των Ελλήνων, ημπορούμεν ποτέ
να μην λάβωμεν υπ’οψιν την κατάστασιν,εις την οποίαν ευρίσκεται ήδη το μέγα
μέρος των πολιτών; ημπορούμεν μην ααλογισθώμεν παντάπασιν την ιδιοκτησίαν,
ή πρέπει τάχα να την λάβωμεν ως βασιν; Αν το πρώτον, θέλομεν διαπιστελυσει
την τύχην της πατρίδος εις το πλήθος των θητών. Αν το δεύτερον, θέλομεν την
διαπιστευσει εις τας χείρας τινών ολίγων τινών ατόμω, εξ ών συγκειται ήδη η
τάξις των ιδιοκτημόνων.
Τούτου ή εκείνου δοθέντος το έθνος αντί να απολάυσει των αγαθών τα οποία
ηλπιζεν από τας πολυχρονίους συμφοράς του και τας πολυαιμάτους θυσίας του,
θέλει καταδικαστεί επί μακρόν ως εις ανήλικος παιδός κατάστασιν, και ούτω
θέλουν καταντήσει εις παραλυσίαν όλα τα μέσα όσα η θεια πρόνοια έδωσε εις
αυτό, δια να επιταχύνει την κοινωνικήν και πολιτικήν του επανόρθωσιν»………
. Η Στροφή του Καποδίστρια στους Έλληνες εμπόρους του εξωτερικού για την
αγορά γης στην Ελλάδα είχε διπλή στόχευση.
Την απελευθέρωση της Ελλάδος από τα Αγγλικά δάνεια την εξόφληση των
δανείων την άρση των υποθηκών και την ανασυγκρότηση της αγροτικής
κοινωνίας και οικονομίας.
Την πιεστικότατη ανάγκη για το δάνειο, το δάνειο ως ζήτημα ζωής και θανάτου
και την σκοπούμενη από τον Καποδίστρια χρησιμοποίηση του την αποτυπώνει ο
διος στην αλληλγραφία του κυρίως με τον Ευνάρδο.
Στην επιστολή του τις 22 Αυγούστου 1829 ο Ι.Κ. γράφει στον Ευνάρδο μεταξύ
‘άλλων «Την εγγύηση των δυνάμεων δια το νεον δάνειον εζήτησα, ίνα
αποχωρήσω ολοσχερώς τούτο (το νέο δάνειο) από τα παλαιά χρέη. Αφ’ ότου δε
το νέον δάνειον συμφωνηθεί υπό την βασιλικήν πίστιν εκείνων, τότε δύναται η
Ελληνική κυβέρνησις να διαπραγματευθεί επί βάσει επιεική μετά των
40./φερόντων τα γραμμάτια των δανείων του 1824 και 1825,συμβιβασμόν τίνα
δίκαιον και ευεκτέλεστον παρά της Ελλάδος"..

ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ