Βήμα Σαλαμίνας

ΜΑΝΟΣ ΚΙΛΗΜΑΝΤΖΟΣ – ΄Ανθρωποι (….και ποντίκια) ;;;;

΄Ανθρωποι  (….και ποντίκια ) ;;;;

Απο τον Μανο Κιλημαντζο

Όδός Ηπείρου, στο κέντρο των Αθηνών…

Ένα αυτοκίνητο παρκάρει και απο μέσα βγαίνει μία ηλικιωμένη κυρία και ένας νέος άνδρας.

Και οι δυο προσπαθούν να βγάλουν απο το αυτοκίνητο έναν ηλικιωμένο (προφανώς σύζυγο και πατέρα), ο οποίος έχει σοβαρώτατα και ολοφάνερα προβλήματα κινησης.

Βγάζουν το Π και τον τραβολογάνε στην κυριολεξία για να σταθεί όρθιος.

Καμιά προσπάθεια να τον βοηθήσουν. Απλά τον τραβολογάνε.

Ο άνθρωπος δυσκολεύεται πάρα πολύ, εμφανέστατα άρρωστος, πιθανότατα απο εγκεφαλικό και επίσης χωρίς να έχει επαφή με το περιβάλλον (άνοια ; Πιθανόν..).

Όλα αυτά φανερά σ εμένα τον άσχετο και με μόλις λίγα δευτερόλεπτα παρατήρησης

Το βλέμμα του ανθρωπάκου δείχνει τρόμο !

Και οι “δικοί του” άνθρωποι συνεχίζουν να του φέρονται σαν ένα σακκί πατάτες, με τον πανικό στα μάτια του να μεγαλώνει, αφού φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τι του συμβαίνει.

Σε τέτοιες περιπτώσεις (ιδία πείρα βλέπετε), μια αγκαλιά, ένας καλός , καθησυχαστικός λόγος, κάνει θαύματα, ακόμη και με απουσία κατανόησης.

Όμως όχι ! Οι υγιείς “δικοί του” χάνουν την υπομονή τους…

Η γυναίκα του του ρίχνει κι ένα χαστούκι ( !!!) και ο γιός του τον λούζει  με μπινελίκια και κατάρες  (..δεν ψοφάς κωλόγερε και άλλα τέτοια παρόμοια ).

Και ο πανικός του ανήμπορου φουκαρά όλο και μεγαλώνει.

Το τρίο μπαίνει στην είσοδο πολυκατοικίας και οι φωνές τους ακούγονται ακόμη και πίσω απο την κλειστή πόρτα της εισόδου.

Το τι γίνεται πίσω απο την  κλειστή πόρτα του διαμερίσματός τους, μόνο να το φανταστεί κανείς μπορεί, αν και δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Αυτός ο γεράκος ήταν κάποτε δυνατός και λεβέντης.

Και η γυναίκα του, αυτή που τον χαστούκισε, ήταν η κοπέλα που αγάπησε , που έκανε οικογένεια μαζί της, που πέρασαν ευτυχίες και δυσκολίες μαζί.

Κι έκαναν κι έναν γιό που αναμφίβολα ήταν το καμάρι τους.

Το επιστέγασμα της ευτυχίας τους.

Αυτά σκεφτόμουν όντας μάρτυρας του αηδιαστικού σκηνικού που περιέγραψα πιο πάνω….

Και η προσευχή μου στον Αιθέρα είναι :  “Μην φτάνει άνθρωπος σε τέτοια κατάντια!”

Και σαν “κατάντια” δεν εννοώ την κατάσταση του γέροντα.

Εννοώ την …κατάντια των υποτίθεται “δικών του” ανθρώπων.

Θεριό ο άνθρωπος ;;;

Όχι ! Κάτι χειρότερο : … Σκέτο ”Ανθρωπος” ….

Μάνος Κιλημάντζος