Αν και πέρασαν τα χρόνια της πανδημίας και του εγκλεισμού,αν και ποδήλατα που αγοράστηκαν τότε παραμένουν σε αποθήκες να σκουριάζουν ευτυχώς υπάρχει μια δραστήρια ομάδα ποδηλάτων στην Ελευσίνα που διοργάνωνε προ covid εποχής αλλά και τώρα ποδηλατικές βόλτες στην ευρύτερη περιοχή της Ελευσίνας.
Πρόκειται για την ομάδα της Ποδηλατικής Ελευσίνας , μια ομάδα που έχει ως στόχο να ενεργοποιήσει περισσότερους πολίτες στο να υιοθετήσουν ένα περιβαλλοντικό μέσο μετακίνησης όπως το ποδήλατο στην καθημερινή τους αστική μετακίνηση.

Υποστηρικτές της βιώσιμης κινητικότητας τα μέλη της ομάδας οργανώνουν τακτικές ποδηλατοβόλτες ,έτσι λοιπόν και σήμερα διεξήχθει με ασφάλεια και καλή διάθεση η 23η ποδηλατική τους βόλτα.
Αναφέρω με ασφάλεια γιατί σε μια πόλη όπως η Ελευσίνα που θα έπρεπε λόγω της κυκλοφοριακής κίνησης που έχει να υπάρχουν σύγχρονοι και ασφαλείς ποδηλατόδρομοι αντί αυτού βλέπουμε κάποια πρόχειρα σχεδιασμένα και κακοφτιαγμένα κομμάτια χωρίς καμία συνοχή μεταξύ τους.
Και φυσικά αυτό που δεν λείπει ποτέ είναι τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω σ’ αυτούς που σε αναγκάζουν να βγείς στην μέση του οδοστρώματος με ότι αυτό συνεπάγεται.
Έτσι λοιπόν είχα σήμερα την ευκαιρία να συμμετέχω άλλη μια φορά με φίλους στην 23η βόλτα της Ποδηλατικής Ελευσίνας στην σχετικά μικρή διαδρομή των δέκα χιλιομέτρων.
Ξεκινώντας από την πλατεία Λαού της Ελευσίνας μετά από ολιγόλεπτη διαδρομή φτάσαμε τον χώρο του Αδριάνειου Υδραγωγείου.

Πρόκειται για ένα σημαντικής αρχαιολογικής αξίας σημείο όπου σώζονται υπέργεια τμήματα του υδρευτικού συστήματος που κτίστηκε από τον αυτοκράτορα Αδριανό το 125 μ.Χ. και έφερνε νερό από τις πηγές της Πάρνηθας για την ύδρευση του Ιερού και της αρχαίας πόλης της Ελευσίνας.
Η βόλτα συνεχίστηκε με την επίσκεψη μας στην αρχαία γέφυρα στην είσοδο της πόλης, στο σημείο όπου η Ιεράς Οδός συναντούσε την κήτη του Ελευσινιακού Κηφισού.

Η γέφυρα είναι κατασκευασμένη από σκληρό πειραϊκό πωρόλιθο και αποτελεί άριστο δείγμα ρωμαϊκής γεφυροποιίας και με βάση γραπτές πηγές χρονολογήθηκε στην εποχή του Αυτοκράτορα Αδριανού και ακριβέστερα συνδέθηκε με το έτος μύησης του στα Ελευσίνια Μυστήρια το 125μ.Χ.
Δίπλα ακριβώς στην γέφυρα υπάρχει ένα πηγάδι με εμφανή τα σημάδια των σκοινιών ανέλκυσης το οποίο πρός μεγάλη έκπληξη όλων μας είχε νερό .

Η διαδρομή μας συνεχίστηκε μέσω της οδού Ωκεανιδών
προς την παραλία της Βλύχας διασχίζοντας το παραλιακό μέτωπο της πόλης και περνώντας μέσα από τις εγκαταστάσεις της τσιμεντοποιίας Τιτάν.
Δυστυχώς η Βλύχα αποτελεί μια πολιτιστική ντροπή για την πόλη αφού επί χρόνια ήταν το σημείο όπου γίνονταν παράνομες ρίψεις μπαζών και κατ’ επανάληψη τόπος ανεξέλεγκτης απόρριψης αποβλήτων εκσκαφών και οικοδομικών υλικών.
Βέβαια σήμερα η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη λόγω του παλαιότερα υφιστάμενου διαλυτήριου πλοίων αφού τα κουφάρια τους που σαπίζουν , άλλα μέσα στην θάλασσα και άλλα στην στεριά προκαλούν περιβαλλοντική επιβάρυνση και υποβαθμίζουν την περιοχή.



Μια περιοχή που κάποτε οι Ελευσίνιοι έκαναν τα καλοκαιρινά τους μπάνια απολαμβάνοντας τις υποθαλάσσιες αναβλύζουσες πηγές της περιοχής.
Μετά από την ολιγόλεπτη στάση μας ήρθε η ώρα για την επιστροφή μας.
Τελικό σημείο της βόλτας ο πεζόδρομος της Νικολαΐδου.
Έτσι άλλη μια εξόρμηση της Ποδηλατικής Ελευσίνας έλαβε τέλος γυρνώντας στα σπίτια μας αναλογιζόμενοι πόσο καλύτερη θα μπορούσε να είναι η καθημερινή μας ζωή και πόσο πιο καθαρό το περιβάλλον που ζούμε …

Φωτογραφίες ρεπορτάζ
Ταντούρης Στέλιος
για το Σαλαμινίων Βήμα.