Βήμα Σαλαμίνας

..ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΣ. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ. ΚΙ Η ΦΙΛΙΚΗ ΜΑΣ ΣΧΕΣΗ -Απο τον Πανο Καλουδα

..Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.

…Ενα θρίλερ μας απασχόλησε τελευταία.

Που ακούει στο όνομα, Κωνσταντίνος Παπανικόλας…

Αυτό το φτωχόπαιδο που πήρε τη ζωή απο τα μαλλιά. Και την έφθασε εκεί που του υπαγόρευσαν τα όνειρα του.

Ένας τρυφερός, ζεστός και ευγενής άνθρωπος, για όσους τον γνώριζαν.

Κι εγώ την είχα την ευλογία αυτή. Ξεκίνησε τη ζωή του, ξυπόλητος. Κι έφυγε από αυτήν με ισχυρή περιουσία.

Και καναλαρχης με ποσοστό το 25% στο «kontra Chanel» Μια ζωή, λες και είναι βγαλμένη από σενάριο.

Γεμάτη διακυμάνσεις η ζωή του Κωνσταντίνου Παπανικόλα. Του επιτυχημένου αυτού  επιχειρηματία, που τόση αίσθηση προκάλεσε το τέλος της ζωής του.

Γεννήθηκε στην Βυτίνα της Αρκαδίας. Μεσα σε μια φτωχή και πολύτεκνη οικογένεια.

Από τα 12 του χρόνια, άρχισε να εργάζεται σε πλούσιες οικογένειες της Αθήνας, με βοηθητικές δουλειές.

Με θελήματα. Πηγαίνοντας παράλληλα σχολείο. Άριστος μαθητής, παρά τις δυσκολίες.

Μετά το τέλος της βασικής του εκπαίδευσης σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά. Ενώ η δραστηριότητα του, τον φέρνει γρήγορα στο επιχειρηματικό προσκήνιο.

Από τις αρχές της δεκαετίας του’ 60 αρχίζει να διοικεί με τα αδέλφια του, τον Βασίλη, τον Φάνη και τον Διονύση, μια από τις πιο ανθηρές οικοδομικές επιχειρήσεις. Την «Αφοί Παπανικόλα».

Μια επιχείρηση που υπάρχει και δημιουργεί μέχρι και σήμερα.,  Όπου χτίζουν εκατοντάδες πολυόροφα κτίρια, στα βόρεια κυρίως προάστια.

Αποκτάει έτσι χρήμα και ισχύ.

Πολύ χρήμα και ανέσεις. Στην μέχρι προ ολίγου στερημένη ζωή. Ομως τα πάντα αλλάζουν εκεί γύρω στα μέσα του 1977, όταν η οικολογία, μπαίνει στη ζωή του.

Και τουνδινει αλλες πλεον κατευθύνσεις. Με τη δημιουργία αρχικά, ενός δικού του ραδιοφωνικού σταθμού.

Τον «Υγεία-Οικολογία» Ενώ δημιουργεί στην Παλλήνη, σε έναν τεράστιο χώρο, ένα μεγάλο οικολογικό κέντρο με επαύλεις και ησυχαστήρια.

Εκείνη περίπου την περίοδο,  με συστάσεις τρίτων, με καλεί ως σύμβουλο του για τον σταθμο και συνεργάτη του.

Όπου σιγά σιγά δημιουργούμε ένα δημοφιλές ραδιόφωνο.

Με εθελοντές συνεργάτες. Και φυσικά με δεσπόζουσα θέση τη δική του. Όπου με ζήλο, προσπαθούσε να περάσει στο κοινό, την άποψη του για την φυσικότητα της ζωής.

Πολύ σύντομα περνάμε και στην τηλεοπτική επέκταση του εγχειρήματος, με την τηλεόραση «Τηλεφώς» Όπου λόγω της θεματικής ιδιομορφίας του σταθμού και των επιλογών του ιδιοκτήτη του, οι διαφημίσεις που θα στήριζαν το εγχείρημα απουσιάζουν. Έτσι αρχίζει να δημιουργείται ένα οικονομικό χρέος.

Το 1988 αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική. Οπότε ιδρύει το κόμμα «Οικολόγοι Ελλάδας».

Συνεχίζοντας την ραδιοφωνική, τηλεοπτική και πολιτική του δραστηριότητα. Ενώ επιβλέπει και το κατάστημα με βιολογικά προϊόντα, που έχει στην οδό Πανεπιστημίου, στην Αθήνα.

Το χρέος με την τηλεόραση όμως, συνεχώς και διογκώνεται.

Εκείνη την περίοδο, ο παλιός μου γνώριμος και φίλος, ο αξέχαστος εκδότης, της «Αυριανής» ο Γιώργος Κουρής, που τον γνώρισα μέσω του Δημήτρη Σαπρανίδη, το 1989,  που κάναμε εκεί εκπομπές στην έναρξη του Καναλιού 29, μου ζήτησε αν ξέρω κάποιον, να του συστήσω να αγοράσει ένα κανάλι, γιατί το 29 το είχε προ πολλού πουλήσει.

Τον πήγα στον Γιώργο Τελίδη, που είχε το κανάλι «Αθήνα TV» το οποίο υπολειτούργουσε.

Δεν τα βρήκαν και οι διαπραγματεύσεις δεν προχώρησαν. Έτσι τον συνέστησα στον Παπανικολα.

Ο οποίος δεν ήθελε να χάσει τη δύναμη του μέσου που περνούσε στο κοινό τις θέσεις του, περί οικολογίας.

Όμως και τα χρέη έτρεχαν. Έτσι βρέθηκε η λύση της μερικής μη απεμπλοκής του από το κανάλι.

Με την εξαγορά του από τον Κουρή, του 75% περίπου αναλαμβάνοντας εκτός από το πόσο εξαγοράς και τα χρέη του.

Και έμεινε το 25% στα χέρια του Παπανικολα, μια φορά την εβδομάδα να κάνει και την δική του εκπομπή.

Από τότε κάπως οι επαφές μας με τον αείμνηστο Παπανικολα, άρχισαν να λιγοστεύουν.

Ο αλληλοσεβασμός μας όμως, πάντα αμείωτος. Τώρα με τον θάνατο του ακούστηκαν διάφορες εκδοχές.

Ακόμα και για βίαιο θάνατο του. Δεν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Εγώ θυμάμαι πως οι σχέσεις του με τα αδέλφια του, ήταν πάντα καλές.

Και πως υπήρχε σύμπνοια. Τώρα…

Το τι παίχτηκε μετά το πλήγμα του, με τις απανωτές του αρρώστιες, διαβήτη, καρκίνο του προστάτη, αλτσχαιμερ κλπ. δεν γνωρίζω. Πάντως κλείνοντας να πω, πως ήταν έναν πανέξυπνος και δημιουργικός άνθρωπος.

Ένας παραδοσιακός πατριώτης.

Ένας αληθινός αγωνιστής της ζωής που ποτέ του δεν λησμονησε τη φτώχεια των παιδικών του χρόνων.