Βήμα Σαλαμίνας

ΝΙΚΟΣ ΦΕΡΜΑΣ… ΕΝΑΣ ΤΟΣΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ -Απο τον Πανο Καλουδα

..Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.

…Ένας από τους σημαντικότερους ρολίστες του Ελληνικού κινηματογράφου, με την πιο χαρακτηριστική φυσιογνωμία, είναι και ο Νίκος Φερμάς.

Μια από τις πιο εμβληματικές του μορφές.

Ένας ηθοποιός, από αυτούς, που χαρακτηρίζουν «παντός καιρού».. Στις πιο δύσκολες εποχές του κινηματογράφου.

Στις πιο σκληρές  συνθήκες, ο Φερμάς, ήταν εκεί. Και τι δεν έπαιξε ο άνθρωπος αυτός. Και ποιον ρόλο, δεν υποδύθηκε, ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός μας.

Ο μοναδικός ίσως, σε αυτό το μέγεθος ζήτησης, από τους σκηνοθέτες και τους παραγωγούς. Δευτερο-ρολίστας των δεκαετιών από το 1945 έως και το 1965 Ένας άνθρωπος ντόμπρος, μπεσαλής, με ασύλληπτο ταλέντο.

Που με τόση απίστευτη ακρίβεια, μπορούσε να κάνει τον περιθωριακό τύπο, τον τύπο του υποκόσμου, τον μεθύστακα, τον απατεωνίσκο, η και τον αριστοκράτη, μικροαστό.

Ήταν τόσο περιζήτητος, που συχνά, συμμετείχε σε τρεις και τέσσερις ταινίες ταυτόχρονα.

Κάνοντας τις παραγωγές, να πηγαίνουν λίγο πιο πίσω, από τις καθυστερήσεις που προκαλούντο, από την πολλαπλή του ενασχόληση. Αυθεντικός και στην ιδιωτική του ζωή. Γι αυτό και εξαιρετικά αγαπητός.

Ο Νίκος Φερμας, ο σπουδαίος μας αυτός ηθοποιός, γεννήθηκε το 1905.  Ξεκίνησε από πολύ νέος, με τους περιοδεύοντες θιάσους.

Τα γνωστά εκείνα Μπουλούκια. Και λίγο μετά τον πόλεμο, μπήκε στον κινηματογράφο.

Από την πρώτη στιγμή η πειστικότητα των ρόλων του, άρχισε να τον επιβάλει στο κοινό και να τον καθιστά περιζήτητο. Κυρίως ως δευτεραγωνιστή.

Όπου στο σύνολο της καριέρας του, οι ταινίες που έχει παίξει, ξεπερνούν τις 150. Για την τιμιότητα και την λεβεντιά του, όλοι είχαν να μιλούν.

Και να τον παραδέχονται για τη μπέσα του, τον υπέροχο χαρακτήρα του, την αυθεντικότητα του. Και την ειλικρίνεια που τον χαρακτήριζε.

Ακόμα και την άνεση του στις διάφορες πτυχές της καθημερινότητας του.

Που τίποτα δεν έκανε, για να τις καλύψει. Έστω κι αν αυτές κάπου, άγγιζαν και την ακρότητα. Η ακόμα και την παρανομία,για την εποχή.

Όπως το χασίς, ας πούμε, που το φούμαρε με την άνεση που έπινε τον καφέ του, στον καφενέ.

Χάρη στην απλότητα και στην αυθεντικότητα που διέθετε κι αυτή του η συνήθεια, γίνονταν από όλους σεβαστή κι αποδεκτή.

Πότε κάνεις δεν ενοχλήθηκε από την άνεση του αυτή, στο να καπνίζει χασίς. Χωρίς να το κρύβει.

Σε μια εποχή που αυτό ήταν κάθετα απαγορευτικό.

Ήταν ένας χαμογελαστός κι ευχάριστος άνθρωπος.

Μα και ένας φοβερά εργασιομανής. Και υπεροχος συνεργάτης. Αγαπητός, από όλους τους συναδέλφους του ηθοποιούς και από τα συνεργεία

Σαν μάγκας που ήταν δεν φοβόταν να παραδεχτεί δημόσια τις αδυναμίες του. Και τα πάθη του. Γνωστή είναι η ιστορία, με τον νέο τότε στον χώρο, Σωτήρη Μουστάκα.

Που καινούργιος ακόμα στο θέατρο, μοιράζονταν το καμαρίνι του με τον Νίκο Φερμά.

Όπου κάποια στιγμή, απόρησε για το τσιγάρο του συναδέλφου του. Και το περιεχόμενο που είχε αυτό.Οποτε τον ρώτησε, για να πάρει την απάντηση πως ήταν φάρμακο για το στομάχι.

Όταν λοιπόν, λίγες μέρες αργότερα, ο Μουστάκας πήγε στο θέατρο με στομαχόπονο και ζήτησε από τον Φέρμα να του δώσει λίγο από το θαυματουργό εκείνο βοτάνι, για το στομάχι, ο Φερμας γέλασε και του είπε: «-Καλά ρε Κύπριε,

Δεν κατάλαβες τι είναι; -Οχι του είπε ο Μουστάκας….Φαρμακο για το στομάχι μου είπες.- Χασίσι είναι ρε μικρέ. Και μην μπλέκεις εσύ.»..

Αυτός ήταν ο Νίκος Φερμας. Ένας απλός και πάντα καλοδιάθετος άνθρωπος. Καθαρός και ξάστερος.

Τόσο μέσα στην μεγάλη οθόνη, όσο και έξω από αυτή.

Στην καθημερινή του ζωή. Είχε μελετήσει πολύ τους λαϊκούς ανθρώπους της αγοράς. Μα και τον κόσμο του περιθωρίου.

Γι αυτό και τους ρόλους του, τους αναγεννούσε τόσο πιστά. Σπάνια ο σκηνοθέτης χρειάζονταν να του δώσει, ιδιαίτερες οδηγίες.

Ο Φερμας από το πρώτο δευτερόλεπτο, έπιανε τον χαρακτήρα και το  ύφος που έπρεπε να του δώσει.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Νίκος Χατζηανδρέου και γεννήθηκε στη Λέσβο. Το 1905, από μια φτωχή, αγροτική οικογένεια Έτσι από πολύ νέος αναγκάστηκε να βγει στην βιοπάλη για να ζήσει.

Η μητέρα του εργάζονταν σκληρά, σαν οικιακή βοηθός στα πλούσια σπίτια. Σχολείο δεν καλοπήγε.

Τα παράτησε γρήγορα, λόγω της ανάγκης του για επιβίωση. Όταν το 1922 με την Μικρασιατική Καταστροφή, ερχόντουσαν στην Μυτιλήνη πρόσφυγες από τη Σμύρνη, έρχεται και ο γνωστός τότε, Δημήτρης Βερώνης, πρωταγωνιστής στα θέατρα της Σμύρνης.

Ο οποίος για να ζήσει, αναζηταει εργασία.

Έτσι συγκροτεί έναν θίασο, για να ψυχαγωγεί τους νησιώτες. Ανάμεσα στους ερασιτέχνες ηθοποιούς που παίρνει μαζί του, ήταν κι ο νεαρός Νίκος Χατζηανδρέου Που αργότερα γίνεται Φέρμας.

Έτσι λοιπόν από την Μυτιλήνη ξεκινάει την σταδιοδρομία του, ο κορυφαίος μας αυτός ηθοποιός.

Ο οποίος έφυγε στις 14 Αυγούστου του 1977 στα 66 μόλις χρόνια. Που όμως μας άφησε για να έχουμε και να τον θυμόμαστε, υπέροχα πράγματα.

Με μια πληθώρα ταινιών.