Βήμα Σαλαμίνας

…Ξεκίνησε κι αυτό, ως μια μεγάλη επένδυση. Όπως τόσες και τόσες άλλες «μεγάλες» ιδέες.

Που η πορεια τις απέδειξε απλά φούσκες. Αφού ποτέ δεν προσέγγισαν τους στόχους του αρχικού σχεδιασμού και των αρχικών τους  φιλοδοξιών.

Σκορπωντας μοναχά το χρήμα αυτό, που με τόσο εγκληματικό τρόπο, στερείται ο λαός.

Ενα ακόμα φωναχτό παράδειγμα, τα Ολυμπιακά Ακίνητα που κόστισαν δισεκατομμύρια.

Και σήμερα φθίνουν εγκαταλελλειμένα από την φωναχτή ανικανότητα των κυβερνώντων διαχρονικά.

Και μόνο αυτά; Να ήταν μόνο αυτά…

Πετιέται το υστέρημα του λαού, σε έργα ειδικών  σκοπημοτήτων. Που μονο τους στόχο έχουν, τις τεράστιες οικονομικές απολαβές των εργολάβων και των «θεσμικών»;;; φορέων, που αναθέτουν τα έργα.

Τώρα εδώ, η ιστορία που αφορά το θέμα του παρόντος κειμένου, διαφέρει λίγο από τον «θεσμό» αυτόν της άσκοπης δολοφονικης σπατάλης των χρημάτων του λαού.

Χωρίς ομως και να απέχει πολύ. Για το θρυλικό «Μον Παρνές» ο λόγος.

Το κατοπινό «Athens Resort Cazino» Του οποίου η κατασκευή, ξεκίνησε εκεί κοντά στα τέλη της δεκαετίας του’ 50.

Με τις πιο φιλόδοξες προοπτικές.

Ένα πολυτελέστατο ξενοδοχειακό συγκρότημα, λουσμένο για την εποχή του, μέσα στην χλιδή.

Ένα πραγματικά αρχοντικό και ογκώδες κτίριο, που αγέρωχα άρχισε να επιβάλλεται με την παρουσία του, εκεί στη θέση Μαυροβούνι της Πάρνηθας, σε υψόμετρο 1078 μέτρων.

Και να είναι ορατό, από όλο το λεκανοπέδιο.

Όπως και σε αυτό, με μια μοναδική θέα, υπάρχει η ορατότητα, όλου του Αττικού τοπίου.

Μετά από τη χρονική διάρκεια της κατασκευής του, το κτίριο είναι πλέον έτοιμο, να δωθεί σε χρήση.

Στις αρχές πλέον της δεκαετίας του’ 60 το τεράστιο αυτό συγκρότημα  ανοίγει τις πύλες του στο κοινό.

Γίνονται και τα εγκαίνεια από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Όποιος εκτός από ένθερμος υποστηρικτής, της δημιουργίας αυτού του θέρετρου, πάνω στην Πάρνηθα, ήταν και ο νονός του, μιας και η ονομασία προήλθε από  δική του πρόταση.

Ως ιδέα για να είμαστε δίκαιοι, δεν θα κατηγορηθεί σαν ανεδαφική. Όλες οι πρωτεύουσες της Ευρώπης που διαθέτουν στην επικράτεια τους, ένα τέτοιο βουνό, έχουν ανάλογα κτίρια πάνω του. Προσφέροντας στους επισκέπτες, μια πανοραμική θέα της πόλης. Ένα ζεστό τσάι, η ένα όμορφο κρασί με ένα ανάλογο γεύμα.

Και γιατί όχι και κάποιες διανυκτερεύσεις, δώρο, στην οικογένεια, στην παρέα, ή και προσωπικό.

Αυτή η σκέψη θεωρώ πως επικράτησε και εδώ.

Στην κατασκευή του ογκώδους αυτού συγκροτήματος.

Που όμως η μοίρα του, πότε της δεν συμφώνησε με τη ιδέα. Αφού κι από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, δεν είχε την αναμενόμενη αποδοχή από το κοινό.

Την ανταπόκριση που περίμεναν οι δημιουργοί του.

Τα έξοδα διαχείρισης, τεράστια.

Και η προσέλευση, όχι στο μέγεθος, των αρχικών φιλοδοξιών.

Η συνεχής φθίνουσα πορεία του, ως επιχειρηματική επένδυση, ανάγκασε τους παράγοντες να περάσουν σε άλλες σκέψεις.

Έτσι σχεδόν μια δεκαετία μετά, το 1971 αποφασίζεται η δημιουργία, μέσα στους χώρους του κτιρίου, ενός καζίνο.

Ώστε αυτό να μπορέσει να δελεάσει στην προσέλκυση του κοινού. Κι αυτή η απόφαση, είναι που χορηγεί και την πρώτη άδεια καζίνου στην χώρα μας.

Μα ήταν και η σωτηρία, για να μπορέσει να αποφέρει κάποια έσοδα, ισοσταμίζοντας κάπως, τις τεράστιες ζημιές του ξενοδοχειακού συγκροτήματος.

Που η κακή του μοίρα, δεν το άφηνε «ανάσα» να πάρει. Με αποτέλεσμα, ο μεγάλος σεισμός του 1999 να του δώσει μια ακόμα μεγάλη  λαβωματιά.

Με πολύ σοβαρές ζημιές. Που δεν μπορούσαν να επισκευασθούν. Αφού απαιτούσαν μια τεράστια οικονομική δαπάνη, που ποτέ της δεν θα έκανε απόσβεση, με τα μέχρι τότε λειτουργικά δεδομένα του συγκροτήματος.

Έτσι, το κτιριακό εκείνο συγκρότημα, που σαν τεράστιο κάστρο επιβάλλονταν με την παρουσία του, σε όλο το λεκανοπέδιο, παρέμεινε μέχρι σήμερα, να ζεί με τίς βαθιές του από τον σεισμό, λαβωματιές.

Μια τυπική απλά συντήρηση, του προσφέρετο, μέσω των εσόδων του καζίνο. Το οποίο από το 2003 επιχειρηματικά ανήκει στην «Regency Entertainment» που φυσικά εκμεταλεύται το καζίνο.

Το οποίο κι αυτό, σύντομα ετοιμάζεται η μεταφορά του, στα πιο χαμηλά.

Σε προάστιο της Ανατολικής Αττικής. Όσο για τον κολοσσό εκεινο, το τεράστιο συγκρότημα, για τον θρύλο της Πάρνηθας, το «Μον Παρνές» κατά καιρούς έχουν εξαγγελθεί από κυβενητικούς παράγοντες κάποια σχέδια.

Όμως από τις εξαγγελίες, μέχρι την υλοποίηση, υπάρχει μια σχετική απόσταση.

Που η πολιτική νοοτροπία την κάνει έως και χαοτική. Για να δούμε τι θα γίνει τελικά, με το κόσμημα αυτό της Πάρνηθας.

Που έφθασε να είναι ένα από τα σημεία αναφοράς, της Αθήνας μας.