Βήμα Σαλαμίνας

…Η χώρα μας, χάρη στο πνεύμα των ανθρώπων της, την προκοπή και την αξιοσύνη τους…

Χάρη και στο γεωγραφικό της σημείο, πάντα είχε να επιδείξει επιφανείς, του επιχειρηματικού χώρου.

Ανθρώπους αυτοδημιούργητους, με κύρος και σεβασμό. Πραγματικούς μύθους.

Κι όταν μιλάμε για μύθους, της επιχειρηματικής δράσης, δεν εννοούμε φυσικά τους σημερινούς άστους, που φτιάχνονται λεηλατώντας το κράτος.

Σε σύμπραξη με τα πολιτικά σκουπίδια, που κατά καιρούς το κυβερνάνε.

Μιλάμε για τις πραγματικές αξίες, των αλλοτινών καιρών, που μοναχά με τις δικές τους και μόνο δημιουργικές δυνάμεις, αποκτούσαν την επιχειρηματική τους ισχύ.

Μια από αυτές τις αξίες, είναι σίγουρα και ο μπάρμπα Γιάννης, ο Λάτσης.

Μύθος πραγματικός, με μια ασύλλητα τεράστια διαδρομή. Γεμάτη δόξα, επιτυχίες και ανθρωπιά.

Με ένα τεράστιο επικοινωνιακό χάρισμα και μια μοναδική νοητική ευστροφία, που του διασφαλίζαν την επιβολή και την επιτυχία.

Ένας εξαιρετικά  θαρραλέος άνθρωπος, με κοφτερό μυαλό, που τον οδηγούσε πάντα στην ευστοχία των επιχειρηματικων του ανοιγμάτων.

Ένας από τους τελευταίους πραγματικά Τιτάνες της επιχειρηματικότητας.

Ένας από τους λίγους δυστυχώς, επιχειρηματίες- ανθρώπους.

Που ποτέ δεν επέτρεψε σε καμίας μορφής έπαρση, να τον κάνει να πάρει το βλέμμα του, πάνω από τον συνάνθρωπο του που είχε ανάγκη.

Ο θρυλικός μπάρμπα Γιάννης, με καταγωγή από τον Πύργο της Ηλείας, είναι αλήθεια πως ποτέ δεν ξέχασε τους συντονιστές του. Και με υποτροφίες προς τους νέους, με δωρεές σε κοινωφελείς σκοπούς, με ατομική στήριξη στους πάσχοντες, ήταν πάντα εκεί, παρών, με τον αλτρουισμό εκείνον και τη σεμνότητα που κληρονόμησε από τους γονείς του.

Τον Σπύρο και την Αφροδίτη Ευθυμίου- Λάτση.

Τους απλούς εκείνους βιοπαλαιστές.

Τον βαρκάρη, καπετάν Σπύρο, που για να ζήσει την πολυμελή οικογένεια του και τον μικροκαλλιεργητή έκανε και τον ψαρά.

Και ότι άλλο θα μπορούσε να φέρει ένα κομμάτι ψωμί στο φτωχό του σπιτικό.

Ο Ιωάννης Σ. Λάτσης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1910.

Στο Κατάκολο του Νόμου Ηλειας.

Λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον Πύργο. Και ήταν το δέκατο παιδί, από τα 15 ! της οικογένειας.

Προερχόμενος λοιπόν, από μια τέτοια φτωχή και μεγάλη οικογένεια, το πρώτο του μέλημα, από πολύ νέος, ήταν η δραπετευση του, από αυτή την τρομερή οικονομική ανέχεια.

Μα για να συμβεί αυτό, η μόνη ελπίδα, ήταν η σκληρή δουλειά, από τα πολύ τρυφερά του χρόνια.

Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαράξει τη δική του στράτα, μέσα στης ζωής το σταυροδρόμι.

Έμαθε λοιπόν μόνος του, Ιταλικά, εκεί στο λιμάνι του Κατάκολου. Μιλώντας με τους Ιταλούς Καρμπονάρους που δραστηριοποιούντο εκεί. Και ξεκινάει την αναζήτηση του βιοπορισμού του, με πολύ σκληρή δουλειά.

Ενώ παράλληλα αρχίζει να φοιτά, στη Σχολή Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού του Πύργου.

Και μόλις τελειώνει τη σχολή αυτή, μπαίνει σε ένα μικρό φορτηγό του Λουκά Νομικού, που έκανε δρομολόγια προς την Ιταλία.

Μόνος του στον ελεύθερο χρόνο του μαθαίνει κ άλλες ξένες γλώσσες.

Κι αποκτάει όσα περισσότερα εφόδια μπορεί. Ένα παράλληλα αρχίζει να κάνει εμπόριο σταφίδας, που εκείνη την εποχή ήταν περιζήτητη.

Αυτή, η πρώτη  επιχειρηματική του πρωτοβουλία, αρχίζει να του αποφέρει κάποια ικανοποιητικά έσοδα.

Με τα ταξίδια του εκείνα, πάνω στο φορτηγό του Νομικού, φθάνει μέχρι τον βαθμό του υποπλοιαρχου.

Ενώ και η φιλία του με τον γιο του πλοιοκτήτη του, του Λουκα Νομικού, βοηθάει τον φιλόδοξο και τόσο εργατικό Γιάννη Λάτση, στο να μπορέσει με πίστωση, να αποκτήσει το πρώτο δικό του καράβι.

Κάνοντας το όνειρο εκείνου του φτωχού παλικαριού, πραγματικότητα.

Από κει και πέρα, με έναν πολύ σκληρό αγώνα, αρχίζει η αλματώδης επιχειρηματική άνοδος, του τολμηρού καπετάν- Γιάννη της Ηλειας. Του καπετάν- Γιάννη της Ελλάδας  και του κόσμου.

Το 1938 και λίγο πριν από τον πόλεμο, γνωρίζεται με την 16χρονη, πανέμορφη, συμπατριωτισσα του, την Εριέττα Τσουκαλά. Κόρη μικρεμπόρου της περιοχής.

Όπου την απαγάγει και την παντρεύεται. Αποκτώντας μαζί της τα τρία του παιδιά. Τον Σπύρο, την Μαριάννα και την Μαργαρίτα. Στη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου, υπηρέτησε στο Πολεμικό μας Ναυτικό.

Μετά τον πόλεμο ο δραστήριος αυτός επιχειρηματίας, ανέπτυξε τη δράση του, σε έναν πραγματικά θεαματικό βαθμό.

Μια δράση, όχι μόνο σε επιχειρηματικό επίπεδο, μα και σε κοινωνικό.

Με δωρεές, με προσφορές στον συνάνθρωπο και με αξιοθαύμαστη ανθρωπιά.

Ένας πολυβραβευμένος για το έργο του άνθρωπος. Ένας χορτάτος πια, από όλες τις πλευρές, επιχειρηματίας.

Που για να μπορέσει κάποιος, να περιγράψει τη δράση του αυτή, θέλει πολλούς τόμους.

Ένας πλούσιος, πρώην πάμφτωχος. Που πλούτισε μοναχά με τις δικές του δυνάμεις. Κι όχι με ύποπτες κρατικές συναλλαγές, όπως συμβαίνει σήμερα.

Στην πτωχευμένη πλέον από αυτή την φοβερή διασπάθηση των αγαθών Ελλάδα.

  Ένας ανθρωπος, που έζησε μέσα στη χλιδή. Έχοντας πάντα ζωντανές τις εικόνες των παιδικών του βιωμάτων.

Αυτές τις εικόνες που τον απέτρεψαν, σε όλο του τον βίο, από το να μεβληθεί σε υπερόπτη, απόμακρο και αλαζόνα.

Ένας πραγματικά σπουδαιος άνθρωπος. Ένας μύθος με τεράστιες αξίες.

Ο καπεταν Γιάννης Λάτσης, έφυγε απο τη ζωή, το 2003 στο σπίτι του στην Εκάλη σε ηλικία 93 ετών.

Αφήνοντας πίσω του, μια τεράστια αυτοκτατορία, εύρωστων επιχειρήσεων.

Ενώ πριν λίγους μήνες, το Δεκέμβρη του 2022, έφυγε από τη ζωή και η αρχόντισσα σύντροφος του, η Εριέττα.

Σε ηλικία 97 χρόνων.

Κλείνοντας πια μια μεγάλη σελίδα, στο λεύκωμα αξιών των επιφανών Ελλήνων.