Βήμα Σαλαμίνας

ΠΟΣΑ ΠΟΝΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΧΕΙΣ; Απο την Δώρα Τζέμα

ΠΟΣΑ ΠΟΝΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΧΕΙΣ;
Πότε τελειώνει η αγάπη και αρχίζει η εξάρτηση μίσους και καταστροφής;

Γράφει η Δώρα Τζέμα

Ποτέ. Η αυθεντική αγάπη δεν τελειώνει, ούτε αλλοιώνεται, ακόμη κι όταν αναγκάζεσαι με πόνο ψυχής, να γράψεις τον επίλογο της.

Να με συμπαθάτε, που θα τα πω λίγο ανορθόδοξα σήμερα , ξεκινώντας από τον επίλογο, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά, αφού οι τραγικοί και αποτρόπαιοι επίλογοι, μακραίνουν σταθερά την λίστα τους.

Αφού κάθε τρεις και λίγο, διαβάζουμε για ένα θλιβερό τέλος και ματώνει η ψυχή μας…

…. Θα ήταν ευτύχημα, αν δεν ήταν απαραίτητος ο επίλογος σε κάποιες καταστάσεις τις οποίες εμπλεκόμαστε. Να ήταν δηλαδή όλες τόσο ευχάριστες και εποικοδομητικές, που να μην χρειαζόταν να γράψουμε κανένα επίλογο .

Θα ήταν μια ονειρική πραγματικότητα να είχαν μόνο αρχή και συνέχεια, η οποία θα βασίζονταν στην ελευθερία, την εξέλιξη και στην ευημερία της ύπαρξης μας.

Δυστυχώς όμως , υπάρχουν φορές που παγιδευόμαστε άσχημα, σε καταστάσεις που η ανάγκη ενός επίλογου, κρίνεται άμεση και επιτακτική..

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η λήψη εθιστικών ουσιών, οι οποίες προκαλούν εξαρτήσεις.

Οι εξαρτήσεις, είναι μια μάστιγα της κοινωνίας, διαχρονική και συγχρόνως επίκαιρη, καθώς μεταλλάσσεται παράλληλα με την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.
Μιας μάστιγας που παρουσιάζεται αρχικά με ευχάριστο πρόσωπο, αποκρύπτοντας
τις πολυάριθμες σκοτεινές παραμέτρους της.

Για αυτό άλλωστε έχει και τόσους εγκλωβισμένους. Ωστόσο, το τι και με ποιόν τρόπο γράφει ο καθένας τον επίλογο του στις δυσκολίες του, εξαρτάται από τον χαρακτήρα και τα στοιχεία που
υποβόσκουν μέσα του.

Αν ο χαρακτήρας είναι οπλισμένος με καλά στοιχεία και ηθικές δομές, καμία εξάρτηση δεν θα συμβάλλει στην μεταβολή των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς, απέναντι στους άλλους.
Και ειδικά όταν εμπλέκεται σε εξαρτήσεις σχέσεων, που δεν επεμβαίνουν ψυχοτρόπες εξαρτησιογόνες ουσίες, τότε η έκβαση της κατάστασης, είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα.

Γιατί εξάρτηση δεν προκαλούν μόνο οι ουσίες, αλλά και οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων.

Βέβαια, δεν είναι όλες οι εξαρτητικές σχέσεις κακές. Το αντίθετο μάλιστα, Κάποιες είναι τόσο απαραίτητες, όσο και η πρώτη ανάσα που παίρνουμε. Ο άνθρωπος βιώνει την απόλυτη σχέση εξάρτησης από την στιγμή που γεννιέται.

Είναι η σχέση μητέρας- βρέφους, η πιο καθοριστική για την επιβίωση και την ανάπτυξη του.

Τόσο καθοριστική μάλιστα, που αφορά την διαμόρφωση του ατόμου ως ενήλικα.

Όπως καθοριστική είναι και η συμβολή του πατέρα στην διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού.
Ένα θέμα τεράστιο, που σηκώνει άπειρες αναλύσεις και απόψεις.

Αλλά δεν υπάρχει χρόνος για αυτό.

Τα χρονικά περιθώρια για την αναζήτηση της αιτίας, στα όσα ακολουθούν παρακάτω, στένεψαν. Σημασία δεν έχουν οι αναλύσεις πλέον, αλλά η αντιμετώπιση τους.

Η ανάγκη του ανθρώπου για δημιουργία σχέσεων και επαφής με το είδος του δεν σταματά ποτέ, αφού είναι κοινωνικό ον.

Και αυτή η ανάγκη είναι που τον οδηγεί πολλές φορές σε λανθασμένες επιλογές. Κακές επιλογές μπορεί να κάνουμε όλοι μας ωστόσο κάποια στιγμή.

Οι αιτίες όμως που μας κρατάνε δέσμιους σε μια ψυχοφθόρα εξαρτητική σχέση είναι πολυάριθμες και πολύπλοκες.

Αιτίες που συχνά εμπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα σύμπλεγμα που είναι πολύ δύσκολο
να αναγνωριστεί και να διασπαστεί…

Σχέσης εξάρτησης με ρόλους θύματος- θύτη, υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα: Στα οικογενειακά, στα ερωτικά, αλλά και στα φιλικά.

Ποια είναι όμως αυτά τα στοιχεία, που συνθέτουν μια δυσμενή εξάρτηση, αφού ούτως ή άλλως, οι άνθρωποι επενδύουν ο ένας στον άλλο, για να δημιουργήσουν οικογένειες, φιλίες και κοινωνικούς ιστούς;

Ποια είναι τα πρώτα σημάδια, που όταν τα δούμε πρέπει να απομακρυνθούμε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς διαμάχες και χωρίς αναζήτηση αιτίας και δίκαιου;

Σίγουρα κανείς δεν θέλει να φαντάζεται το χειρότερο, μέχρι να το διαπιστώσει.

Μόνο που αυτό το αδυσώπητο χειρότερο, αυτή η αμείλικτη πραγματικότητα, που σου φωνάζει πως είσαι πλέον επικίνδυνα εγκλωβισμένη, έρχεται συνήθως πολύ αργά..

Η διαφορά μιας υγιούς από μια επιβλαβή σχέση, είναι πως η δεύτερη δυσλειτουργεί και επιδρά αρνητικά τουλάχιστον στο ένα από τα δύο μέλη της.

Στην αρχή περιορίζεται η προσωπική ελευθερία του ατόμου.

Ο προηγούμενος κοινωνικός κύκλος συρρικνώνεται σταδιακά, μέχρι που παύει να υπάρχει.

Αυτή είναι τακτική ανθρώπων που έχουν τάσεις επιβολής προς τον άλλον.

Είναι το πρώτο στοιχείο, των πολυσυζητημένων τοξικών σχέσεων, οι οποίες καλύπτονται πίσω από
το προσωπείο του έρωτα και της αποκλειστικότητας.

Είναι η σχέση που σου προκαλεί ανεξήγητα άσχημα συναισθήματα, κάθε φορά που βρίσκεσαι κοντά της.
Αυτό το ανεξήγητο, είναι το ένστικτο σου, που γνωρίζει πολύ περισσότερα από σένα και πρέπει να το αφουγκραστείς.

Πρέπει να διακόψεις τάχιστα, όταν κάθε φορά που πας να εκφράσεις τους όποιους προβληματισμούς σου, καταλήγουν σε ομηρικούς καυγάδες, οι οποίοι σε φορτώνουν ενοχές και συμπλέγματα.

Πρέπει να κλείσεις τα αυτιά σου, όταν με συγνώμες, προσπαθούν να σου γλυκάνουν την στυφή επίγευση, που σου αφήνει η σύγχυση που προκαλούν στο μυαλό σου.

Να μην περιμένεις για την επόμενη μάχη εκείνη που θα σε γεμίσει πάλι αμφιβολίες και
θα σε κάνει να αισθάνεσαι ένα τίποτα.

Να μην επιτρέψεις για ακόμη μια φορά να σου καταρρακώσει την αξιοπρέπεια, ούτε να σου στερήσει αδικαιολόγητα τα αυτονόητα και την αυτονομία σου.

Όχι, ο έρωτας και η αγάπη δεν είναι μάχες άνισες που διεξάγονται σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Μην ακούς τι σου λένε , οι κάθε λογής βολεμένοι ή σφετεριστές της ζωής σου. Αυτά είναι παραμύθια. Για αυτό λοιπόν, μάζεψε τα άδικα που σου προσάπτουν διαρκώς και δίνε του, πριν παγιδευτείς ολοκληρωτικά.

Οι επαναλαμβανόμενες συγνώμες, είναι η πιο κραυγαλέα ένδειξη ότι η σχέση χωλαίνει άσχημα.

Είναι οι προειδοποιητικές βολές, που σφυρίζουν , ότι κινδυνεύει και πρέπει να εξαφανιστείς για πάντα..

Φύγε όσο προλαβαίνεις.
Τον αγαπάς, το ξέρω. Σε κέρδισαν εκείνα τα βράδια που σου έταζε τον ουρανό με τα άστρα.

Αγάπα τον λοιπόν. Αλλά πάρε την αγάπη σου και φύγε, πριν γίνει μίσος και φόβος που θα σου δηλητηριάσει την ψυχή και το σώμα.

Τρέχα χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου. Τα υπόλοιπα θα τα βρεις στην πορεία. Μην περιμένεις να
σηκώσει το χέρι, για να διαπιστώσεις μέχρι που μπορεί να φτάσει…

Εκεί το έχασες το παιχνίδι.

Όταν καταφέρει και σε χτυπήσει, έγινες κτήμα του και του ανήκεις. Τότε θα είσαι πλέον ο δικός του σάκος του μποξ, που θα εκτονώνει τα απωθημένα του για να δείχνει κόσμιος στην κοινωνία.

Για να μπορεί να δείχνει το καλό παιδί της γειτονιάς, που δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα…

Να με συμπαθεί ο αντρικός πληθυσμός. Φυσικά και υπάρχετε κι εσείς οι τρυφεροί, οι προστατευτικοί που σέβεστε τον εαυτό σας και την γυναίκα που επιλέγετε για σύντροφο της ζωής σας.

Όμως τείνετε να γίνετε είδος προς εξαφάνιση. Κι αυτά τα θεριά που πληθαίνουν επικίνδυνα, μας αφανίζουν.

Και κατασπαράζουν και αγγελούδια στην έξαρση της θηριωδίας τους.

Δυστυχώς σαραντίσαμε. Σαράντα νέες γυναίκες, μέσα σε λίγους μήνες στον τόπο μας και πόσες άλλες χιλιάδες ανά τον πολιτισμένο κόσμο.

Όχι άλλες χαμένες ζωές στον βωμό της σαθρής κοινωνίας, που έφτιαξε ο νόμος του σωματικά ισχυρότερου αντρικού φύλου..

Όσοι από εσάς, διατείνεστε ότι αγαπάτε και σέβεστε τη γυναίκα βοηθείστε την έμπρακτα.

Σταματήστε τους άνανδρους, δείχνοντας ότι το εννοείτε.
Αλλάξτε τους νόμους . Κάντε τους σκληρότερους από ότι είναι εκείνοι, μήπως και ταρακουνηθούν και σταματήσουν.
Όχι αύριο. Χθες.

Δώρα Τζέμα για το ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ