Βήμα Σαλαμίνας

» Η ιστορία του κινηματογράφου μέσα από τη μουσική.»

Φίλες και φίλοι και πάλι μαζί για να γνωρίσουμε τα τραγούδια και τις μουσικές που γράφτηκαν ειδικά για να επενδύσουν με τον ήχο τους τις κινούμενες εικόνες ή αλλιώς τις ταινίες του κινηματογράφου.

Το γεγονός ότι ακούμε μια μουσική ή ένα τραγούδι, ενώ βλέπουμε τους τίτλους πριν αρχίσει το έργο και όταν αυτό συμβαίνει στο τέλος της ταινίας, αλλά και κατά τη διάρκεια του story, αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο πράγμα μέχρι να ολοκληρωθεί η ταινία.

Η κάθε σκηνή καρέ-καρέ, όπως λέγεται, έχει τη δική της ενότητα και προσωπικότητα στο γκρο πλαν των ηρώων από τούς ηθοποιούς και αυτό δεν είναι γυμνό στο άκουσμα καθώς παρακολουθούμε μία ταινία κινηματογραφικη, διότι η μουσική ντύνει στη κυριολεξία το έργο.

Η μουσική στη ταινία εξαρτάται από το ύφος και τη ψυχοσύνθεση του σκηνοθέτη, αλλά και του σεναριογραφου, αυτοί οι δύο βασικοί παράγοντες μαζί με τη σύνθεση μουσικής δίνουν το σωστό αποτέλεσμα στο έργο, σφραγίζουν ουσιαστικά με τη δική τους προσωπικότητα και δίνουν τη ταυτότητα τους στο κινηματογράφο.

Είναι γνωστό σε όλους μας πως ένα τραγούδι ή μια ορχηστρική μουσική μας θυμίζουν πολλές φορές το τίτλο της ταινίας, ακόμα και όλο το story.

Επομένως η μουσική για το κινηματογράφο λειτουργεί ως αναπόσπαστο στοιχείο μιας ταινίας και είναι επίσης πυλυσημαντη και υποδηλωτικη συνδέοντας συγκεκριμένες καταστάσεις συναισθημάτων, χαρακτήρες ηρώων όπως κατηγορίες ταινιών (θρίλερ, γουέστερν, ερωτικες, πολιτικού περιεχομένου καθώς επίσης κωμωδίες, δράμα, μιούζικαλ και τόσα άλλα είδη ).

Υπάρχουν βέβαια και μουσικα έργα που χαρακτηριστικαν ως soundtracks για τις ταινίες, όμως υπάρχουν και soundtracks ειδικά που έντυσαν κάποιες ταινίες, όπως ως γνωστόν ηχογραφηθηκαν χιλιάδες δίσκοι με θέμα τη μουσική και τα τραγούδια πολλών κινηματογραφικων έργων.

Παλαιότερο έργο κινηματογραφικο και μουσική σύνθεση για ταινίες, πιθανολογειται το 1908 από το το μουσικό Σανς ( C. Saint Saens) για ττη ταινία » Η δολοφονία του Δούκα ντε Γκουις» ( L’ assassinat du Duc de Guise «.

Ακόμη και το πρώτο μιούζικαλ γυρίστηκε το 1927 με τίτλο, » Ο τραγουδιστής της Τζαζ » του Αλ. Τζολσον. Στη δεκαετία του.» 30 βλέπουμε ταινίες μουσικό- χορευτικές ασπρόμαυρες ακόμη και το εξαιρετικό ζευγάρι ηθοποιων με φανταστικό ταλέντο στο τραγούδι και στο χορό επί σκηνής, τους Φρεντ Αστερ και Τζιντζερ Ρότζερς.

Όμως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του «50 άρχισε να ατονιζει το είδος αυτό των ταινιών με μουσική και χορό. Συναντάμε όμως στην επόμενη δεκαετία του » 60 με το ίδιο ύφος παρόμοιες ταινίες με μουσική και τραγούδια έγχρωμες πλέον, όπως το » Grease » και πλήθος ταινιών με τον Elvis Preslay και να χορεύει συγχρόνως, δηλαδή η διαφορά σ ‘αυτή τη δεκαετία είναι ότι πρωταγωνιστουν καλλιτέχνες, ηθοποιοί και μάλιστα συγκεκριμένα ονόματα.

Σημαντικό ρόλο στο κινηματογράφο έχουν παίξει και ιστορικές ταινίες που γυρίστηκαν την εποχή του βουβου κινηματογράφου ασπρόμαυρου βέβαια όπως γνωρίζουμε όλοι, παρ όλα αυτά, δεν υπήρχε ήχος και πιο συγκεκριμένα δεν είχαν ηχητικους διαλόγους, διότι στις βουβές ταινίες οι διάλογοι γινονταν μέσω παντομίμα και κάρτες τίτλων διαλόγων, που ακούγονταν συνθέσεις μουσικής από πιάνο κυρίως και άλλα μουσικά όργανα , αλλά δεν είχαν τη ζωντάνια που γνώρισαν οι ταινίες στις δεκαετίες του «50,» 60, «70 και έως σήμερα.

Η πρώτη ομιλουσα ελληνική ταινία στον ελληνικό κινηματογράφο γυρίστηκε στο Χόλιγουντ από το Τετο Δημητριάδη το 1930, ομογενής από τη Κωνσταντινούπολη, γεννημένος εκεί το 1897 και γόνος ιστορικής οικογένειας της Πόλης και έφτασε στην Αμερική το 1921.

Ήταν τραγουδιστής, κιθαρίστας, συνθέτης και στιχουργός. Η ταινία λεγόταν » Η γροθιά του σακατη». Στη συνέχεια το επόμενο έτος 1931 η ταινία με τίτλο » Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» ήταν η πρώτη ταινία που κινηματογραφηθηκε και ομιλουσα με μουσική στην Ελλάδα , αλλά ηχογραφήθηκε στη Γερμανία.

Στη δεκαετία «40 γράφεται μουσική για το κινηματογράφο από το συνθέτη Κώστα Γιαννίδη, ενώ τα χρόνια που ακολουθουν όλοι οι σημαντικοί Έλληνες συνθέτες γράφουν μουσική και τραγούδια για ταινίες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις το 1960 για τη ταινία » Ποτέ τη Κυριακή » και παίρνει βραβείο Όσκαρ.

Ο Μίκης Θεοδωράκης στη ταινία. «Ηλέκτρα» το 1962, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Μίμης Πλέσσας με τεράστιο μουσικό υλικό κινηματογραφικο γράφοντας ιστορία συμβάλλοντας με τα τραγούδια του και τις μουσική του στο κινηματογράφο.

Ο Ennio Mkricone για πολλές ταινίες Western Spaggetti ξεχωριζοντας την μουσική του για τη ταινία » A fitsful of Dollars» το 1964, ο Nino Rota στο » The God Father» 1979, Nicola Paviani στο «LA Vita e Bella» 1968 και πάρα πολλές συνθέσεις με ιστορία στο Hollywood.

Τέλος το 1918 στο Χόλιγουντ γυρίστηκε μια ιστορική ταινία ασπρόμαυρη, ακόμα τότε, με το Charlie Chaplin με τίτλο » A dog ‘s life» η γνωστή στα ελληνικά, ο τίτλος της, «Σκυλίσια Ζωή», όπου εδώ ο Τσάρλι Τσάπλιν έγραψε τη μουσική για τη ταινία αυτή. Η ιδέα λοιπόν για ήχο στο κινηματογράφο άρχισε να γεννιέται το 1920, δηλαδή ο συγχρονισμός ήχου και εικόνας , εκατό χρόνια πριν.