Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά, ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ έναν διαρκή αρνητισμό. Τείνει δε να αποτελέσει την κυρίαρχη τάση, τόσο στον προφορικό λόγο όσο και στις πράξεις. Προτάσσεται το «όχι», το «δεν», το «ποτέ» και το «μη», έναντι κυρίως της θετικής θεώρησης – άποψης, του συνόλου. Δηλαδή. να κάνουμε, να προβλέψουμε, να οραματιστούμε μα προπάντων, να σκεφτούμε!
Όποιος δε (απο)τολμάει να αρθρώσει προτάσεις με θετικό πρόσημο, αντιμετωπίζεται απ’ τους υπόλοιπους είτε με καχυποψία είτε ως αιθεροβάμων είτε ως «γραφική φιγούρα» ή απλώς κι ως… ξεπερασμένος (εκ των συνθηκών και των δεδομένων…), με ‘κείνο το ευτελές επιχείρημα (;): «…καλά ρε μπάρμπα, πού ζεις εσύ, σ’ άλλον αιώνα;»
Όμως, μόνον όταν υπάρχει το κοινό «δέσιμο», το κοινό όραμα κι ο κοινός στόχος, μπορεί η κοινωνία στο σύνολό της να προχωρήσει, να προοδεύσει και να ευημερήσει, ούτως ώστε οι επόμενες γενιές (τα παιδιά μας και τα παιδιά τους) να καταφέρουν να ζήσουν πιο καλά απ’ ό,τι (κι όπως) ζήσαμε εμείς!
Επιμύθιο:
Κάθε αντίδραση εμπεριέχει και την αντίστοιχη (ίση) ποσότητα αντίφασης.
Για την ομάδα του Authoring Melodies
Greek
Arabic
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish