Βήμα Σαλαμίνας

Συνέντευξη : Η Λίλα-Κίσσα-Φραγκομίχαλου καλεσμενη του Μαριου Καρακατσανη

Μαριος Καρακατσανης

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στην παρέα μας την αγαπημένη συγγραφέα Λίλα Κίσσα-Φραγομίχαλου των εκδόσεων angel eyes η οποία μέσα από τις ερωτήσεις που ακολουθούν θα μας βοηθήσει να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Καταρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Μάριο Καρακατσάνη για την ευκαιρία που μου πρόσφερε να μιλήσω να την
εργασία μου, αλλά και για τις πραγματικά εντυπωσιακές ερωτήσεις του, που με έβαλαν σε βαθιές σκέψεις!

Το τελευταίο μου βιβλίο, που κυκλοφόρησε φέτος τον Φεβρουάριο, έχει τίτλο «Πέρα απ’ τ’ Άστρα». Στην ουσία είναι μέρος
πενταλογίας και ολοκληρώνει τη σειρά φαντασίας Angel Eyes, που συγγράφω και εικονογραφώ από το 2011. Σε αυτό το πέμπτο βιβλίο οι
πρωταγωνιστές μου, τόσο άνθρωποι όσο και αλλόκοσμοι, αντιμετωπίζουν τον χειρότερο εχθρό τους. Τον ίδιο τους τον εαυτό, για
να καταφέρουν να φτάσουν σε μια αλήθεια κρυμμένη απ’ την αρχή του χρόνου πέρα απ’ τη διάσταση του Αστρικού Πεδίου, όπως
χαρακτηριστικά την ονομάζω σε ολόκληρη τη σειρά.

Έτσι η χαρισματική ηρωίδα μου, η Αμόρια, που από παιδί αντιλαμβάνεται τις παράλληλες στην Ύλη διαστάσεις, φτάνει μετά από λυσσαλέο αγώνα και αυτοθυσία στην κορυφή της εσωτερικής κλίμακας, έχοντας ως στόχο της να ελευθερωθεί από κάθε ψευδαίσθηση, αλλά και να ελευθερώσει τα άτομα που αγαπάει απόλυτα.

ΣΥΝΕΝΕΤΕΥΞΗ

1. Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασες και θυμάσαι ως παιδί;

Αυτό που θυμάμαι πάρα πολύ έντονα είναι μια σειρά εικονογραφημένων βιβλίων της Ελληνικής Μυθολογίας, που
διάβαζα μετά μανίας στο δημοτικό. Θα έλεγα ότι ήταν και η πρώτη μου επαφή με το Φανταστικό! Επίσης θυμάμαι το
μυθιστόρημα «Το κάλεσμα της άγριας φύσης» του Τζακ Λόντον.
Είχα δει πρώτα την ταινία σε βιντεοκασέτα την εποχή εκείνη και μου έκανε εντύπωση που ο πρωταγωνιστής ήταν σκύλος. Μετά το
έψαξα και σε βιβλίο. Το διάβασα πολλές φορές και το αγάπησα πολύ.

2. Ποια είναι η πιο παλιά ιστορία που έχεις γράψει και την θυμάσαι ακόμα;

Νομίζω ότι ήμουν γύρω στα 18-20 όταν έγραψα το πρώτο μου αφήγημα. Θυμάμαι τον τίτλο, «Της αγάπης
μαχαιριά», σαν τον στίχο από το τραγούδι «Του Έρωτα» των αδελφών Κατσιμίχα.

Ερωτική ιστορία με τραγικό φινάλε. Τώρα που το θυμήθηκα, μου κάνει εντύπωση που δεν είχε καθόλουωστοιχεία Φανταστικού μέσα!

3. Ήθελες από μικρή ή είχες ονειρευτεί να γίνεις συγγραφέας;

Και αν ναι, τι σε εμπόδισε από το να ξεκινήσεις αμέσως μετά το σχολείο, για παράδειγμα, τη συγγραφή βιβλίων; Από παιδί είχα δείξει μια σαφή κλίση προς τη ζωγραφική.

Ήθελα να σπουδάσω στην Καλών Τεχνών και να γίνω ζωγράφος. Με εμπόδισε η άποψη της εποχής ότι δεν ήταν ένα καλό επάγγελμα, που θα μου εξασφάλιζε τα προς το ζην, έτσι κατέληξα να σπουδάσω Γαλλική Φιλολογία. Η συγγραφή ήταν χόμπι μόνο.

4. Πώς ένιωσες όταν εκδόθηκε το πρώτο σου βιβλίο, βλέποντας ουσιαστικά τις σκέψεις σου να αποκτούν υπόσταση και μάλιστα κρατώντας τις στα χέρια σου;

Θα έχεις ακούσει πολλούς συγγραφείς να αποκαλούν τα βιβλία τους «παιδιά» τους. Δεν έχουν άδικο, το συναίσθημα μοιάζει πολύ με
αυτό που σε πλημμυρίζει όταν γίνεσαι γονιός.

Είχα δακρύσει όταν κράτησα στα χέρια μου τους «Φύλακες», το πρώτο βιβλίο του Angel Eyes. Σκεφτόμουν ακριβώς αυτό που λες, ότι πήρε υπόσταση το όνειρο και ότι θα είχα από εκεί και πέρα τη δυνατότητα να μοιραστώ τον Ονειρόκοσμο που αγαπούσα με τους συνανθρώπους μου.

5. Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο ως έφηβης;
Δε θέλω να κάνω την έξυπνη και να σου πω ότι διάβαζα φουλ βιβλία στην εφηβεία μου. Αλλά ήμουν σινεφίλ.

Ο κινηματογράφος με οδήγησε στο να ανακαλύψω βιβλία που με διαμόρφωσαν, όπως αντιλήφθηκα εκ των υστέρων. Θα αναφέρω
χαρακτηριστικά το «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» της Αν Ράις, το «Δράκουλας» του Μπραμ Στόκερ, αλλά και το «Φάντασμα της
Όπερας» του Γκαστόν Λερού.

Αυτό το τελευταίο το έψαξα όταν ερωτεύτηκα το ομώνυμο τραγούδι από την όπερα του Άντριου Λόιντ Βέμπερ.

6. Σε τι σημείο έχεις τον έλεγχο αυτών που συμβαίνουν στην ζωή σου;

Ελέγχω τα πράγματα που ανήκουν στην προσωπική μου σφαίρα και το κάνω ως το απόλυτο control freak!
Όμως από εκεί και πέρα δεν ελέγχω κανέναν άνθρωπο και καμία κατάσταση. Δε θα ήθελα να το κάνω, ακόμα κι αν μου δινόταν
τέτοια εξουσία.

Μπορώ μονάχα να ελέγχω το πώς εγώ αντιμετωπίζω τις καταστάσεις ή το πώς είμαι με τους συνανθρώπους μου. Εάν κάτι δε μου αρέσει πάνω μου, δρω άμεσα και πάντα διορθωτικά.

 

7. Κάνεις κάτι στο οποίο πιστεύεις ή προσπαθείς να πιστέψεις σε αυτό που κάνεις;

Πιστεύω σε αυτό που κάνω, ναι. Πιστεύω με πάθος, ειδάλλως δε θα έμπαινα καν στη δύσκολη διαδικασία του εικονογραφημένου μυθιστορήματος!

Δε στηρίζομαι σε εγωισμούς του τύπου «είμαι φοβερή» ή κάτι παρόμοιο, αλλά ξέρω ότι είμαι πωρωμένη και εργατική, και
βέβαια είμαι πεπεισμένη ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει ακριβώς ό,τι και σε μένα! Τελικά αποδεικνύεται σταδιακά ότι δεν πέφτω έξω, ευτυχώς!

 

8. Θα έκανες κάτι παράνομο για να σώσεις κάποιον που αγαπάς;

Θέλω σαφώς να υπακούω στον νόμο, αλλά ναι, θα παρανομούσα χωρίς να βλαφτεί άλλος άνθρωπος για να σώσω
άτομα που αγαπώ δίχως δεύτερη σκέψη.

Όπως λέει και ένας χαρακτήρας μου από το βιβλίο «Κύκλος του Ιερού Θηλυκού», που ετοιμάζω αυτή τη στιγμή, «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό. Ό,τι είναι παράνομο δεν είναι απαραίτητα ανήθικο».

 

9. Είσαι αισιόδοξη ως άνθρωπος; Πιστεύεις στα happy ends;

Είμαι φύσει αισιόδοξη, ακόμα και στα πιο δύσκολα. Αντιμετωπίζω τις κακές μέρες με χιούμορ και μια δόση αυτοσαρκασμού. Μπορεί να καπνίσω λίγο παραπάνω ή να πιω, αλλά θα είμαι πεσμένη για λίγο, για ένα βράδυ.

Την άλλη μέρα θα χαράξω νέα πορεία. Πιστεύω στα happy ends, ναι, τόσο στη συγγραφή όσο και στη ζωή γιατί προσφέρουν ελπίδα!

10. Αν η ζωή είναι τόσο σύντομη, γιατί σπαταλάμε τόσο χρόνο κάνοντας πράγματα που δεν μας αρέσουν και την ίδια στιγμή κάνουμε τόσο λίγα πράγματα που αγαπάμε;

Αυτό ακριβώς σκέφτηκα όταν αποφάσισα το 2015 να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη συγγραφή και την εικονογράφηση. Η ζωή είναι σύντομη και δεν είναι μονάχα αυτό. Θέλω να σηκώνομαι κάθε πρωί και με χαμόγελο να λέω «Πάω να γράψω!

Πάω να ζωγραφίσω!» ή «Αγαπώ την εργασία μου!» Έτσι πραγματικά ζω την κάθε μέρα και την κάνω να αξίζει!

11. Έχεις κάποια απάντηση σε όσους κατατάσσουν τα βιβλία σε κατηγορίες με επίθετα όπως “ελαφριά” ή “γυναικεία” λογοτεχνία;

Τα είδη βιβλίων υπάρχουν για να εξυπηρετούν τα γούστα των αναγνωστών. Μονάχα αυτό πρέπει να έχει ως στόχο η κατηγοριοποίηση. Λοιποί χαρακτηρισμοί που υποτιμούν το ένα ή το άλλο είδος είναι αχρείαστοι.

Τι ακριβώς σημαίνει «γυναικεία» λογοτεχνία; Το ότι θα ασχοληθεί με θέματα καρδιάς; Γιατί, oι άντρες δεν έχουν συναισθήματα; Δεν κλαίνε από έρωτα; Πρέπει να είναι συνέχεια «μάτσο», να πολεμούν και να λούζονται στο αίμα των εχθρών; Το βρίσκω πολύ ρατσιστικό,
ένα κατάλοιπο της πατριαρχίας.

 

12. Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σου άλλαξε τη ζωή;

Αν πάρω στην κυριολεξία την έκφραση «σου άλλαξε τη ζωή», θα πω το Angel Eyes κι ας ακουστώ εγωίστρια! Άφησα πραγματικά τον
συμβατικό μου εαυτό πίσω, από το 2011 και πέρα.

Έγινα πιο χαρούμενη, είδα τον κόσμο με «αγγελικά μάτια». Κατ’ ουσία άλλαξα επάγγελμα, μπήκα σ’ έναν κόσμο ολοζώντανο, γνώρισα αναγνώστες, ταξίδεψα για να συμμετέχω σε φεστιβάλ, είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω το έργο μου στο κοινό! Στο Angel Eyes
χρωστάω όλα όσα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα και είμαι ευγνώμων.

13. Ποια είναι η πιο περίεργη δουλειά που έχεις κάνει, αν φυσικά υπάρχει, πέρα από το συγγραφικό κομμάτι;

Δε θυμάμαι να έχω κάνει κάτι περίεργο σαν δουλειά. Δίδασκα αγγλικά και γαλλικά μέχρι τα 33 μου. Μετά άρχισαν τα
περίεργα!

14. Θεωρείς πως θα μπορούσε να συνδυαστεί μια “κλασική” δουλειά με τη συγγραφή βιβλίων;

Θεωρώ ότι η συγγραφή βιβλίων είναι μια κανονικότατη και πολύ απαιτητική εργασία! Δουλεύω τουλάχιστον 10ωρο κάθε μέρα! Αλλά ναι,
γνωρίζω πολλούς συναδέλφους μου που εργάζονται σε άλλο τομέα και συγγράφουν στον ελεύθερο τους χρόνο.

Νομίζω ότι είναι αρκετό να σου αρέσει να γράφεις! Αν αγαπάς τη συγγραφή, βρίσκεις χρόνο!

 

15. Ποιο είναι το μότο ζωής σου;

«Ονειρευτείτε περισσότερο!» Πιστεύω ότι από την ανθρώπινη Φαντασία προκύπτουν όμορφα πράγματα. Προτού κάτι πάρει υπόσταση,
κάποιος πρέπει να το ονειρευτεί, άλλωστε! Στα όνειρα ο άνθρωπος χρωστάει την εξέλιξή του κατ’ εμένα.

16. Θα ήθελες να πεις κάτι στους αναγνώστες που σνομπάρουν και δεν διαβάζουν ελληνική λογοτεχνία;
Θα τους πρότεινα να δοκιμάσουν και μια και δυο και τρεις φορές! Η ελληνική λογοτεχνία έχει αριστουργήματα, αρκεί να ψάξει
κανείς!

17. Χάρτινο βιβλίο, ψηφιακό βιβλίο ή ένας συνδυασμός τους;

Η τεχνολογική εξέλιξη λέει και ψηφιακό βιβλίο πλέον. Φαντάζομαι ότι έχει μεγάλα οφέλη. Προς το παρόν είμαι φαν του χάρτινου βιβλίου για πολλούς λόγους.

Η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι συνολική εμπειρία. Θέλω να νιώθω τις σελίδες στα ακροδάχτυλά μου, να το μυρίζω, να το έχω στο κομοδίνο μου όσο καιρό το διαβάζω… Οι περισσότεροι βιβλιόφιλοι θα με καταλάβουν!

18. Ηλεκτρονικές, online πωλήσεις και ψηφιακά βιβλιοπωλεία: πόσο μπορούν να σταθούν όλα αυτά στην Ελλάδα, με δεδομένη την κρίση και τη δυσπραγία του αναγνωστικού κοινού;

Ζούμε σε μια ψηφιακή εποχή είναι η αλήθεια. Και οι καραντίνες απέδειξαν ότι τα ψηφιακά βιβλιοπωλεία όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά και αύξησαν τις πωλήσεις τους.

Η οικονομική κρίση και η δυσπραγία του αναγνωστικού κοινού υπάρχει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Δεν παίζει ρόλο αν το εκάστοτε βιβλιοπωλείο είναι ψηφιακό ή με φυσική παρουσία.

Στο eshop του επίσημου ιστότοπου angeleyes.gr που έχω, προσπαθώ να κάνω εκπτώσεις και προσφορές για να βοηθήσω τους αναγνώστες μου. Έχει λειτουργήσει θετικά!

19. Ποιες εμπειρίες του παρελθόντος σε έκαναν να νιώσεις ζωντανή;

Πάρα πολλές! Μικρές και μεγάλες εμπειρίες με κάνουν να νιώθω ζωντανή συνέχεια! Διότι επιλέγω να είμαι
εκεί στη στιγμή. Να τα δώσω όλα σε ένα πάρτι ή σε μια συναυλία, να ευχαριστηθώ από καρδιάς ένα φεστιβάλ, να δω με μανία μια
σειρά, να παθιαστώ σε μια συζήτηση, να τρέξω για τα αγαπημένα μου άτομα, να ονειρευτώ έντονα την υπόθεση του επόμενου
βιβλίου μου, να ζωγραφίσω μέχρι τελικής πτώσης!

20. Μπορείς να μάθεις την αλήθεια, αν δεν παλέψεις για αυτήν;

Πρέπει να παλέψεις για την αλήθεια, πιστεύω. Αυτή άλλωστε είναι και η βασική θεματολογία του «Πέρα απ’ τ’ Άστρα». Η αλήθεια μπορεί να αποδειχθεί και πικρή, βέβαια, αλλά προσωπικά θα την προτιμούσα αντί ενός όμορφου ψέματος.

 

21. Θυμάσαι πόσο στεναχωρημένη ήσουν πριν από 5 χρόνια;

Είχε πράγματι τόσο μεγάλη σημασία; Δε θυμάμαι, όχι. Το παρατήρησα από λίγο πιο νέα αυτό το φαινόμενο. Οι
καταστάσεις που μου έμοιαζαν βουνό κι έφερναν στεναχώρια, περνούσαν. Πάντα έφευγαν μακριά και η σημασία τους μίκραινε.
Τώρα, όταν με πιάνει στεναχώρια, λέω «και αυτό θα περάσει.

Ο χρόνος θα το τοποθετήσει στη διάσταση που πρέπει».

22. Ποια ήταν η πιο χρήσιμη συμβουλή που σου έχουν δώσει επάνω στην συγγραφή;

Δυο συμβουλές πάρα πολύ χρήσιμες: «Κάνε δομή για να ξέρεις που πάει το κείμενο» είναι η πρώτη. Και η δεύτερη «Γράψε με την καρδιά σου, κάνε επιμέλεια με το μυαλό σου». Έχουν λειτουργήσει καλά κι οι δυο.
Κι ας μοιραστώ μαζί σας κι ένα προσωπικό αστείο. Μόλις ολοκληρωθεί το 2 ο draft, που λέμε, και η ιστορία μου έχει πάρει
την τελική της μορφή ως πλοκή, τότε περνάω σε ένα στάδιο το οποίο χιουμοριστικά ονομάζω «ρημαδο-πές το καλύτερα!»

23. Πες μας ένα βιβλίο που έχεις διαβάσει πολλές φορές (και γιατί).

Δεν είναι μυθιστόρημα αλλά ιαπωνικό manga το πιο πολυδιαβασμένο μου βιβλίο. Είναι το Death Note  από τον συγγραφέα Τσουγκούμι Όμπα και τον εικονογράφο Τακέσι Όμπατα.

Η ιστορία ακολουθεί έναν ιδιοφυή νεαρό, ιδεαλιστή και γιο αστυνομικού, που ονειρεύεται να απαλλάξει τον κόσμο απ’ το Κακό. Όταν πέφτει στα χέρια του το αλλόκοσμο σημειωματάριο ενός θεού του θανάτου, ξεκινά να δολοφονεί εγκληματίες, γράφοντάς το ονόματά τους στις μαγικές σελίδες του.

Η νεοαποκτηθείσα εξουσία φθείρει γρήγορα τον ιδεαλισμό του νεαρού. Και καθώς ένας εξίσου έξυπνος ντετέκτιβ βρίσκεται
από νωρίς στα ίχνη του, ο νεαρός για να ξεφύγει απ’ τον νόμο σκοτώνει πλέον και αθώους.

Είναι η θεματολογία που με τράβηξε στο να διαβάσω πολλές φορές το Death Note. Η φθορά της ψυχής από την εξουσία και η ανάλυση του ατελούς ανθρώπινου νόμου με έβαλαν σε σκέψεις και μου άλλαξαν τελικά μια λανθασμένη οπτική. Ναι, αρχικά ήμουν με τη μεριά του νεαρού…

 

24. Υπάρχει κάτι που να θαυμάζεις σε άλλους συγγραφείς και που θα ήθελες να το είχες;

Θαυμάζω συνεχώς μεγάλους συγγραφείς και εικονογράφους, κυρίως τους ιάπωνες sensei (δασκάλους), που λατρεύω. Θα ήθελα κι εγώ να
φτάσω στο επίπεδο αφοσίωσης και δεξιοτεχνίας που έχουν.

Είναι πρότυπα για μένα!

25. Ποιο είναι το βιβλίο για το οποίο αισθάνεσαι ένοχη που για οποιοδήποτε λόγο ως τώρα δεν έχεις καταφέρει ακόμα να διαβάσεις;

Θα ήθελα να έχω διαβάσει το «Έγκλημα και τιμωρία» του Φ. Ντοστογιέφσκι, αλλά δεν το έχω καταφέρει ακόμα και ντρέπομαι γι’ αυτό.

26. Θεωρείς πως ένας νόμος που έχει ξεπεραστεί για τα πλαίσια μιας σύγχρονης κοινωνίας πρέπει να αλλάζει;

Σαφώς θα πρέπει να αλλάζει και πάντα να συντονίζεται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, όπως λέει και ο σύζυγός μου, που είναι νομικός.

27. Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι περισσότερους σταθερούς ή ιδεαλιστές πολίτες;

Οι ιδεαλιστές χρειάζονται πάντα, αλλά εξαρτάται τι είδους ιδέες έχουν. Είναι καλές για τον άνθρωπο; Έχουν ως γνώμονα την
αγάπη, την καλοσύνη και το κοινό καλό; Αν ναι, χρειαζόμαστε  τέτοιους για να ομορφύνει ο κόσμος μας! Σε περίπτωση που το
καταφέρουμε αυτό οι υπόλοιποι ας είναι σταθεροί, όπως τους  λες. Είναι απαραίτητοι για να διατηρούνται τα καλά που θα έχουν
εισάγει οι ιδεαλιστές!

28. Υπάρχει κάποιο ασυνήθιστο πάθος ή χόμπι που έχεις και θα ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας;

Ναι, έχω ένα λίγο ασυνήθιστο χόμπι. Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου δημιουργώ μια φανταστική γλώσσα, τα Αεονίν. Οι αναγνώστες

μου θα μπορέσουν να έρθουν στην πρώτη τους επαφή με τ γλώσσα αυτή στο «Πέρα απ’ τ’ Άστρα».

 

29. Υπάρχει ιδανική στιγμή για να γράψει κάποιος;

Ιδανική στιγμή είναι αυτή που έχει έμπνευση ο καθένας, υποθέτω. Αν και πολλές φορές η έμπνευση εμπαίζει τους
συγγραφείς και έρχεται όποτε θέλει! Προσωπικά συγγράφω πρωινές ώρες, μετά από γερό ύπνο. Με εντυπωσιάζουν οι
συγγραφείς που γράφουν όλο το βράδυ!

30. Όταν σε κρίνουν άδικα για κάτι που δεν έχεις κάνει, αισθάνεσαι κάποιας μορφής ενοχή;

Όταν με κρίνουν και γνωρίζω ότι είναι άδικο, νιώθω πίκρα. Καμιά φορά νιώθω και οργή. Θέλω να απαντήσω, να δικαιωθώ, όπως κάθε

άνθρωπος. Αλλά όχι, δεν αισθάνομαι ενοχές. Αυτό μου συμβαίνει όταν έχω κάνει κάποιο λάθος εγώ. Εκεί θα σπεύσω να επανορθώσω βέβαια.

31. Ποια ήταν η πιο παράξενη ή πιο αμήχανη συνάντηση με συγγραφέα που είχες;

Έχω συναντήσει κυρίως συγγραφείς του χώρου μου σε διάφορα εγχώρια φεστιβάλ του Φανταστικού και της ποπ κουλτούρας. Δεν ένιωσα
ποτέ αμήχανα ή παράξενα. Ίσα ίσα με τους περισσότερους αισθάνθηκα πολύ ζεστά κι οικεία σαν να τους γνώριζα χρόνια.

32. Το «φτυάρι» είναι για το «σκάβω» ότι το «μαχαίρι» για το…; Το «φτυάρι» είναι για το «σκάβω» ότι το
«μαχαίρι» για το «κόβω». Αλλά ας παίξω λίγο ακόμα σαν να είμαι
συγγραφέας horror, όπως εσύ! Το «φτυάρι» είναι για το «θάβω»
ότι το «μαχαίρι» για το «σφάζω»…

33. Εάν μπορούσες να καλέσεις σε δείπνο οποιονδήποτε συγγραφέα, νεκρό ή ζωντανό, ποιος θα ήταν και τι θα του σέρβιρες;

Πάλι θα διαλέξω έναν Ιάπωνα sensei, ευτυχώς ζωντανό! Τον συγγραφέα και εικονογράφο του «Ναρούτο», Μασάσι Κισιμότο. Θα τον έπαιρνα και θα πηγαίναμε εκεί στα στενά κάτω από το Σύνταγμα. Θα καθόμασταν στο γραφικό μαγαζάκι So So So που φτιάχνει ράμεν, και θα τον ρωτούσα τα πάντα σχετικά με τον ήρωα της καρδιάς μου, που ήξερε να πορεύεται χτίζοντας τις ισχυρότερες φιλίες.

34. Εάν μπορούσες να έχεις κάποια υπερδύναμη, ποια θα ήταν;

Χωρίς δεύτερη σκέψη θα ήθελα να δημιουργώ με τη σκέψη μου λειτουργικούς κλώνους μου, για να προλαβαίνω να κάνω όλα όσα αγαπάω κάθε μέρα! Ο χρόνος είναι ο μεγάλος μου αντίπαλος πάντα!

35. Αν τύχει και γραφτεί ένα άδικο άρθρο για εσένα και τα έργα σου, έχεις περισσότερο την τάση να το ξεχάσεις, να πληγωθείς ή να αισθανθείς πως θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι;

Στην αρχή, όταν ήμουν πρωτοεμφανιζόμενη, ναι, στεναχωριόμουν, ένιωθα αδικημένη, ήθελα να απαντήσω. Αλλά σιγά σιγά το ξεπέρασα σε μεγάλο βαθμό. Δίνω σημασία πάντα σε μια εποικοδομητική κριτική, αλλά επίσης γνωρίζω ότι δεν είναι δυνατόν να αρέσει η
εργασία μου σε όλους. Αν πίστευα το αντίθετο θα ήταν ουτοπία, και όλως περιέργως είμαι πολύ ρεαλίστρια για συγγραφέας του
Φανταστικού!

36. Θεωρείς πως η χρήση βίας είναι ορισμένες φορές απαραίτητη επειδή δεν είναι πάντοτε εφικτό να πετύχει κανείς αυτό που θέλει σταδιακά, με λογικές μεθόδους;
Θα απέφευγα τη βία με κάθε τρόπο. Θα δοκίμαζα τα πάντα πριν καταφύγω σ’ αυτή. Όμως, αν για παράδειγμα βρισκόμουν
ενάντια σε ένα απολυταρχικό καθεστώς και ήταν θέμα επιβίωσης, θα πολεμούσα, ναι.

37. Αν ήξερες, ότι όλοι όσοι γνωρίζεις θα πεθάνουν αύριο, ποιον θα επισκεπτόσουν τελευταίο;

Μόλις πέτυχες διάνα τον μεγάλο μου φόβο. Δε θέλω ούτε να σκέφτομαι τέτοιο ενδεχόμενο! Δε θέλω με τίποτα να δω αγαπημένους μου
ανθρώπους να φεύγουν. Πάντα κάνω μπλακ χιούμορ ότι θα φύγω πρώτη εγώ!

38. Τι θα έκανες διαφορετικά, αν γνώριζες ότι κανείς δεν θα σε κρίνει;

Ίσως να είχα πάει στην Καλών Τεχνών και όχι στη Γαλλική Φιλολογία τελικά! Αλλά απ’ την άλλη μεριά, πιθανότατα δε θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος. Οι δυσκολίες που περνάμε στη ζωή είναι τα παράσημά μας. Μας διαμορφώνουν, σμιλεύουν τον χαρακτήρα μας σε μεγάλο βαθμό. Δε θα άλλαζα κάτι, λοιπόν. Μου αρέσει εδώ που κατέληξα να βρίσκομαι!

39. Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες τον χτύπο της καρδιάς σου (από αληθινή συγκίνηση);

Τον Φεβρουάριο που μόλις πέρασε. Όταν ήρθαν οι κούτες απ’ το τυπογραφείο με το «Πέρα απ’ τ’ Άστρα» μέσα. Μετά από δέκα
χρόνια συνεχούς εργασίας είδα το Angel Eyes να ολοκληρώνεται.
Αισθάνθηκα λίγο σαν τον Φρόντο στον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» του Τόλκιν, αμέσως μετά την καταστροφή του Ενός
Δαχτυλιδιού. Συγκίνηση αναμεμειγμένη με κόπωση και καρδιοχτύπι για την ολοκλήρωση της αποστολής αφενός. Αλλά
και μια περίεργη νοσταλγία για την ίδια την περιπέτεια και το δύσκολο ταξίδι αφετέρου.
Η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπά δυνατά, βέβαια, αυτή τη φορά για την καινούργια σειρά μυθιστορημάτων με τίτλο «Κάτω
Κόσμος», που γράφουμε μαζί με την καλή μου φίλη και συνάδελφο Μαρία Κέρογλου. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της αναδιατύπωσης διάφορων περιστατικών από την Ελληνική
Μυθολογία, προσπαθούμε να αναδείξουμε μέσω της λογοτεχνίας του Φανταστικού θέματα προς προβληματισμό πολύ ρεαλιστικά.
Η έμφυλη βία, η διαστροφή της ανθρώπινης ψυχής, ο ατελής ανθρώπινος νόμος, η φθορά που προκαλεί η εξουσία, είναι
μερικά απ’ τα θέματά μας. Το πρώτο βιβλίο της σειράς μας, με τίτλο «Αθάνατες του Αζραέλ» κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021
και πραγματεύεται την αποκρουστική θεματική της γυναικοκτονίας.