9ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
Ρεπορτάζ : ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
Το Σαλαμινιων ΒΗΜΑ ρωτα και οι εκπαιδευτικοί απαντούν – Υπάρχουν σοβαρά μαθησιακά κενά στα παιδία μας ; Και που οφείλετε ;;
Σειρά άρθρων οπου εκπαιδευτικοί απο ολη την Ελλαδα απαντούν για ποιο λογο η εκπαίδευση δεν εχει τα αποτελέσματα που θα έπρεπε ;;
Γιατι υπάρχει σε μεγάλη μερίδα μαθητών σπουδαστών ακομα και φοιτητών σοβαρές ελλείψεις γνώσεων ;;;
Δεν θα αναφερθούμε σε αυτο το ρεπορτάζ στο αλλο μεγάλο θεμα που εχει εισχωρήσει για τα καλα και στην μαθητική Κοινότητα ..την ΒΙΑ.
Ενα σοβαρο πλέον φαινόμενο .. που ανησυχεί σοβαρα την κοινωνία .. στο οποίο θα ασχοληθούμε σε αλλο ρεπορτάζ
-
Οι Απαντήσεις θα δημοσιευθούν σε σειρά άρθρων (γραπτές ή ηχητικές ) απο εκπαιδευτικούς ..
-
Συμμετοχή μπορούν να εχουν ολοι οσοι το επιθυμούν , με προϋπόθεση να εiναι ή ήταν εκπαιδευτικοί .
-
Στο mail info@salaminionvima.gr
-
Σεβόμαστε ολες τις απόψεις και ευχαριστούμε θερμά ολους τους συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς απο ολη την Ελλαδα ….για το θάρρος της γνώμης τους Δημόσια ..
. Ευχαριστούμε Θερμά την για την συμμετοχή τους την κ.Σονια Μαραντίδου Απο τον Αλιμο Αττικης και την κ. Α.Χ. απο το Παγκρατι ΑΘΗΝΩΝ
9ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
* Αύριο νέες απόψεις εκπαιδευτικών
18 ) Σονια Μαραντίδου Νηπιαγωγός Άλιμος Αττικης
Στην κοινωνία μας ο ρολος του Σχολειου εχει απαξιωθεί ανησυχητικά
Εχει διαφοροποιηθεί η οπτικά η προσέγγιση και η εν γενεί φιλοσοφία απέναντι στην μόρφωση
Η σφαιρική μόρφωση και η παιδεία αφορά ελάχιστους .
Εχουν αλλάξει οι προτεραιότητες
Η επαγγελματική κατάργηση και τα πτυχία που στοχεύουν σε επαγγελματική αποκατάσταση εχουν το προβάδισμα στην ψυχολογια των νέων και των γονέων απέναντι στις σπουδές
Τοσο το σχολείο οσο και το πανεπιστήμιο λειτουργούν πλέον διεκπεραιωτικά απλα ως το μέσον για ενα επάγγελμα με οικονομικη και κοινωνική καταξίωση
Οι γνώσεις ξεκάθαρα επαγγελματικές
Εχει χαθεί εντελώς το ενδιαφέρον η απόλαυση και η χαρα για την μόρφωση και το αντικείμενο σπουδών
Το απλο αγνο κινητρο για την μάθηση αυτη καθε αυτη εχει εκλείψει
Αποτέλεσμα το χαμηλο επίπεδο μεγάλου αριθμού αποφοίτων λυκείου και πανεπιστήμιου……
======================================================================================
======================================================================================
17 ) Α.Χ., Καθηγήτρια Αγγλικών σε Δημόσιο Νηπιαγωγείο Παγκρατι ΑΘΗΝΩΝ
…Πού οφείλεται άραγε…;
Σίγουρα πριν αρκετές δεκαετίες δεν υπήρχαν ούτε ρεπορτάζ, ούτε δημοσκοπήσεις, ούτε τηλεπαιχνίδια ώστε να ξέρουμε τί ακριβώς γνώριζαν οι νέοι της τότε εποχής. Ούτε τελείωναν όλα τα παιδιά τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι γεγονός όμως πως μεγάλο ποσοστό των αποφοιτούντων είχαν γνώσεις συντακτικού, ιστορίας, μαθηματικών εννοιών, γεωγραφίας, σημαντικών προσώπων της χώρας και του κόσμου. Τί έχει μεσολαβήσει, λοιπόν, και σήμερα τα νέα παιδιά φαίνονται να πάσχουν σε βασικές γνώσεις;
Αρχικά, να πούμε πως δεν είναι σωστό να χαρακτηρίζουμε ΟΛΟΥΣ τους νέους και να βάζουμε ταμπέλες – δεν «τσουβαλιάζουμε». Απλά, προσπαθούμε να βρούμε την πηγή..τα αίτια..μήπως τα καταπολεμήσουμε.
Η οικογένεια, το σπίτι μας, είναι ο κόσμος μας όλος όταν είμαστε παιδιά. Εκεί παίρνουμε αρχές, ιδανικά, αξίες, υιοθετούμε μοντέλα συμπεριφορών, πρότυπα κάθε είδους. Θα μάθουμε να διψάμε για γνώση, να αγαπάμε το βιβλίο; Θα μάθουμε ότι αξία έχει ο σεβασμός, η αγάπη, η φιλία, η αλληλεγγύη, η κατανόηση..; Ότι πλούτο και ομορφιά μας προσδίδουν κυρίως ό,τι έχουμε στην καρδιά μας και όσα εφοδιάζουμε το μυαλό μας; Ότι χωρίς παιδεία, χωρίς τέχνες και ιστορία δεν έχουμε ρίζες, δεν προχωράμε, δεν προοδεύουμε; Θα περνάμε χρόνο μιλώντας για σπουδαία ή απλά πράγματα με τους δικούς μας, θα παίζουμε ευφάνταστα παιχνίδια ή θα μας «παρκάρουν» μπροστά σε επικίνδυνες οθόνες, συνήθεια που θα υιοθετήσουμε και στα μετέπειτα σχολικά μας χρόνια; Εκεί, στο σπίτι μας, θα λάβουμε και την πρώτη μας γαλούχηση ως προς τί στάση θα έχουμε απέναντι στο δάσκαλό μας, απέναντι στον νέο κόσμο του σχολείου. Θα μάθουμε να τον σεβόμαστε και να είμαστε πρόθυμοι να τον προσέξουμε για να ακούσουμε όσα έχει να μας διδάξει ή θα μάθουμε να τον απαξιώνουμε; Θα μάθουμε να έχουμε εποικοδομητικά κριτική άποψη ή θα αμφισβητούμε κάθε τί που δεν αρέσει στο «Εγώ» μας; Θα μάθουμε ότι έχουμε υποχρεώσεις και όχι μόνο δικαιώματα; Ότι χρειάζεται προσπάθεια και μόχθος για να ανταμειφθούμε με προκοπή; Ότι η μάθηση φέρνει δύναμη και χαρά;
Κι έπειτα, θα μας εμπνεύσει ο δάσκαλος. Θα αγαπάει τα παιδιά; Θα είναι χαρισματικός; Θα έχει μεράκι να διδάξει όχι μόνο την ύλη, αλλά την ουσία; Θα βρίσκει τρόπους να κρατάει το ενδιαφέρον των μαθητών κάθε λεπτό έτσι ώστε να παίρνουν τις γνώσεις του; Θα πει ιστορίες με πρόσωπα και συναισθήματα; Θα κάνει πειράματα; Θα βγάλει τα παιδιά έξω για εναλλακτικό μάθημα; Ή μήπως θα είναι κουρασμένος γιατί θα έχει πάει σε άλλα 2-3 σχολεία εκείνη την ημέρα; Ή θα σκέφτεται το πού έχει αφήσει την οικογένεια γιατί διορίστηκε μακριά; Ή θα έχει χίλια-δυό άλλα καθήκοντα (άσχετα με την παιδεία) που του έχει φορτώσει το σύστημα και πρέπει ταυτόχρονα να τα διεκπεραιώνει;
Κι ύστερα, έρχεται το εκπαιδευτικό σύστημα… Ωθεί τα παιδιά στην αγάπη για τη γνώση; Είναι η ύλη βατή, κατανοητή, ουσιώδης; Δείχνει στα παιδιά το γιατί είναι σημαντικό να τα γνωρίζουν όλα αυτά; Το πού θα τα χρησιμοποιήσουν; Το τί τους προσφέρουν; Ή μήπως υπάρχει πληθώρα μαθημάτων που προσανατολίζουν τα παιδιά μόνο στο να αποστηθίζουν και να γράφουν καλά στα διαγωνίσματα; Μήπως από το Γυμνάσιο ακόμα αρχίζουν γονείς και μαθητές να επιλέγουν μαθήματα και να απορρίπτουν άλλα και να χάνουν την ουσία; Μήπως η ιστορία, η λογοτεχνία, η γραμματική, οι τέχνες έχουν παραγκωνιστεί και απαξιωθεί μπροστά στη νέα εποχή της Πληροφορικής, του διαδικτύου, των ξένων γλωσσών κλπ; Μήπως θα έπρεπε όλες οι αίθουσες να έχουν τα απαραίτητα εποπτικά μέσα ώστε η ταχύτητα, η εντυπωσιακή εικόνα, όλα τα νέα εργαλεία να είναι αρωγοί στη διδασκαλία όλων των μαθημάτων; Και μήπως κάποιοι γονείς δε δέχονται την περίπτωση το παιδί τους να έχει χαμηλούς βαθμούς ή να μείνει μετεξεταστέος, κι έτσι οι καθηγητές βάζουν βαθμούς που δεν ανταποκρίνονται στις γνώσεις του παιδιού απλά και μόνο «για να πάει στον επόμενο και να μη βρουν τον μπελά τους από τους γονείς»;
Και μετά έρχεται ο κύκλος των συμμαθητών και γενικά το περιβάλλον των παιδιών και το τί βλέπουν / ακούν στην καθημερινότητά τους. Μήπως η θεότητα που λέγεται διαδίκτυο έχει επικίνδυνο βωμό; Μήπως η επιρροή των συνομηλίκων και οι ώρες που περνούν μπροστά στις οθόνες επισκιάζουν κάθε προσπάθεια για ουσιώδη εκπαίδευση; Μήπως από το νηπιαγωγείο ακόμα βλέπει ο ένας τον άλλον να παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή ή στο κινητό τηλέφωνο (και μάλιστα βίαια) και εθίζονται επικίνδυνα; Μήπως αφιερώνουν ώρες σε αυτά για πολλά χρόνια και δε διαβάζουν αλλά και δεν αναπτύσσονται με υγιή τρόπο; Μήπως τα νέα παιδιά πιστεύουν πως αρκεί να είναι όμορφα, με ακριβά ρούχα, γυμνασμένους κοιλιακούς, χτενισμένα μαλλιά και περιποιημένα νύχια για να βρουν δουλειά και να γίνουν bloggers ή influencers; Μήπως θεωρούν αυτοπραγμάτωση και υπέρτατη ευτυχία το να έχουν απλά λεφτά και θαυμαστές; Μήπως η μουσική, οι ταινίες, τα παιχνίδια, οι εικόνες γύρω τους, όλα δείχνουν πως τους είναι άχρηστες οι γνώσεις, πως στόχος τους πρέπει να είναι η εφήμερη ευθυμία και γενικά έχουν ως σύνθημα το YOLO (You Only Live Once – ζεις μόνο μιά φορά) που πολλοί το μεταφράζουν ως «Ό,τι αρπάξει ο… μας» και γίνονται «εαυτούληδες» χωρίς ενσυναίσθηση; Μήπως τα πρότυπα που προωθούνται γύρω μας παρουσιάζονται ως επιτυχημένοι άνθρωποι που τα έχουν καταφέρει χωρίς να έχουν ιδιαίτερες γνώσεις;
Δε θα αναφερθώ στις γνώσεις που έχουν όσοι αποφοιτούν από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση γιατί η αλήθεια είναι πως πιστεύω πως οι γενικές γνώσεις προσφέρονται στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο – Λύκειο. Από ‘κει και πέρα, εξαρτάται από τον κάθε ενήλικα πλέον ..αν κάποιος έχει μάθει από μικρός και θέλει από μόνος του να διαβάζει, τότε θα πάει πέρα από τις εξειδικευμένες γνώσεις του πτυχίου του.
Όχι, δε θα γίνουμε όλοι επιστήμονες, φιλόλογοι, μαθηματικοί, δικηγόροι ή γιατροί. Δε χρειάζεται άλλωστε και δεν πρέπει. Αναφερόμαστε σε γνώσεις που αναδεικνύουν το «είναι» μας, που μας κάνουν ικανούς να σταθούμε αξιοπρεπώς σε μία συζήτηση, που ενισχύουν το ανθρωπιστικό πνεύμα, που θα έκαναν περήφανους τους προγόνους μας, που θα έχτιζαν όμορφες κοινωνίες.
Πολλά τα ερωτηματικά… Πολλές οι σκέψεις, πολλές οι ευθύνες… Ίσως αν δοκιμάσουμε όλοι να απαντήσουμε στις παραπάνω διερωτήσεις (όχι από το πρίσμα ενός μόνο ρόλου – έχουμε πολλαπλούς ρόλους και καλό είναι να μπαίνουμε και στη θέση του άλλου), ίσως να βλέπαμε τις «ρίζες του κακού» και ίσως να συνεργαζόμασταν ώστε να ενσταλάξουμε στα νέα παιδιά τη δίψα για μάθηση, να τα μυήσουμε σε συνήθειες που θα δημιουργήσουν όμορφους πεπαιδευμένους ανθρώπους. Ακόμα και οι στίχοι, η μουσική που ακούνε αν άλλαζε, τα μηνύματα θα ήταν πιο βοηθητικά…
Όχι, δεν ισχύει το «ό,τι παλαιό καλό και ό,τι νέο σκάρτο». Απλά, φαίνεται έντονη η σημερινή απουσία γνώσεων σε κάποιους νέους. Και ΝΑΙ, φυσικά υπάρχουν και νέοι που γνωρίζουν ιστορία, ποίηση, λογοτεχνία, επιστήμες κλπ. Και φυσικά πάντα αισιοδοξούμε…! Καλό θα ήταν όμως να..προλάβουμε το στίχο.. : «…Πώς τό ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή…»
==========================================================================================================================================================================================================================================================================================
8ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
Oμ.καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, Πρόεδρος Σώματος ΟμοτίμωνΚαθηγητών ΕΚΠΑ, Κοσμήτορας Δημοτικού –Λαϊκού ΠανεπιστημίουΑγ.Παρασκευής, πρ. Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας.
Η σημασία της κλασικής παιδείας για την εκπαίδευση των νέων.
Είναι μακρά, δυστυχώς, η περίοδος που η κλασική παιδεία παραγκωνίζεται από τα εκπαιδευτικά προγράμματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, τις δύο χώρες της κλασικής αρχαιότητας, που
δημιούργησαν τον μεγάλο ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.
Το «κλασικό» θα μπορούσε δικαιωματικά να αποτελεί ακόμα αντικείμενο προσοχής και μελέτης, και θα είχε νόημα να το προτείνουμε εκ νέου και στην εκπαίδευση , όχι πλέον ως στερεότυπη και προνομιακή
διάλεκτο των κυρίαρχων τάξεων ή μιας ελίτ, αλλά ως αποτελεσματικό μέσο για την αντίληψη της πολλαπλότητας των πολιτισμών στο σύγχρονο κόσμο, ως βοήθημα για την κατανόηση της διαδικασίας της αμοιβαίας τους αλληλοδιείσδυσης .
Το «κλασικό», αντί για αμετάβλητο πρότυπο, θα ξαναγινόταν αυτό που άλλες φορές υπήρξε, το κίνητρο, δηλαδή, για μια συστηματική σύγκριση όχι μόνον μεταξύ των αρχαίων και των μοντέρνων, αλλά και μεταξύ των «δικών μας» πολιτισμών και των «άλλων» : μια σύγκριση πάντα στην υπηρεσία του παρόντος.
Γιατί η συνεχής επίκληση και επαναδιατύπωση του «κλασικού» δεν υπήρξε και δεν είναι άλλο από μια αδιάκοπη αναζήτηση των προγόνων μας, που εξ ορισμού είναι μακριά από εμάς και εξ ορισμού μας ανήκουν, που μας έφεραν στον κόσμο και που εμείς τους γεννάμε και ξαναγεννάμε κάθε φορά που τους επικαλούμαστε στο παρόν και για το παρόν.
Τη σημασία των παραπάνω επισημάνσεων του Salvatore Settis, καθηγητή της Scuola Normale Superiore της Πίζας, στο βιβλίο του «Το μέλλον του κλασικού» θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να
προσεγγίσουν και να συνειδητοποιήσουν οι νέοι μας στην σχολική τους εκπαίδευση. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι, που δεν κοιτούν ποτέ πίσω, προς τους προγόνους τους, δεν θα είναι ποτέ ικανοί να κοιτάξουν μπροστά προς τους απογόνους τους.
Ο ίδιος, εξάλλου, υπογραμμίζει ότι ακόμα και σε ένα «παγκόσμιο» πλαίσιο , το ελληνορωμαϊκό «κλασικό» διατηρεί, τουλάχιστον σε σχέση με κάθε άλλο ιστορικό πολιτισμό, μιαν ιδιαιτερότητα μοναδική και ανεπανάληπτη, η οποία καθιστά όλο και πιο αναγκαία τη γνώση του για την κατανόηση όχι μόνον της μακράς διάρκειας της ιστορίας αλλά και των συστατικών στοιχείων του σύγχρονου πολιτισμού , ιδιαίτερα εκείνου που προέρχεται από την ευρωπαϊκή παράδοση.
Μια νέα θεμελίωση των κλασικών σπουδών σε ένα πλαίσιο «παγκοσμιοποίησης» θα έπρεπε όχι μόνο να καταγγείλει την εκχυδαϊσμένη και παρωχημένη εικόνα του «κλασικού» ως μιας αξίας έξω από τον χρόνο, αλλά και να προτείνει μιαν αντίληψη του «κλασικού» που να ανοίγεται στο μέλλον, να επεξεργαστεί επίσης μερικές θεμελιώδεις αρχές ενός νέου καθεστώτος των κλασικών σπουδών σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο, που υπόκειται σε αλλαγές τόσο ριζικές όσο αυτές της εποχής μας.
Για να γίνει όμως αυτό, είναι αναγκαίο να ξεκινήσει κανείς από μιαν ενιαία αντίληψη των «επιστημών της αρχαιότητας», και, κατά συνέπεια, να αναχαιτίσει την υπερβολική εσωτερική κατάτμηση των
επιστημονικών κλάδων των κλασικών σπουδών – μια αποσπασματικότητα προθέσεων και στόχων που συχνά εμποδίζει τη διαπίστωση της προοδευτικής περιθωριοποίησης των κλασικών σπουδών
στον σύγχρονο κόσμο – έτσι ώστε να επανασυνθέσει προς έναν νέο στόχο τη λειτουργία και τη μοίρα του «κλασικού».
Το «κλασικό» μπορεί και πρέπει να είναι το κλειδί για μιαν ακόμα ευρύτερη σύγκριση με τους «άλλους» πολιτισμούς , υπό μια έννοια αυθεντικά «παγκόσμιους», επειδή ακριβώς σε ένα «παγκόσμιο» πλαίσιο
είναι αναγκαίο να ερευνηθούν οι μακροί χρόνοι της ιστορίας όλων των πολιτισμών, δίνοντας το προβάδισμα στις φάσεις διαμόρφωσης και ανταλλαγών (κατά συνέπεια, μεταξύ άλλων, στην κλασική εποχή) ή ακόμα επειδή οι μορφές πολιτισμικής ηγεμονίας, εκπολιτισμού και «παγκοσμιοποίησης» του ελληνορωμαϊκού κόσμου μπορούν να είναι ένα καλό πρότυπο αναφοράς.
Ο λόγος των κλασικών συγγραφέων μπορεί να αφυπνίσει και να προβληματίσει σωστά τους νέους από την σχολική τους ηλικία.
Είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους τα ελληνόπουλα πρέπει να διδάσκονται τον πολιτισμό της πατρίδας τους και τις ελληνορωμαϊκές ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Οι κλασικοί μπορεί να έχασαν και να χάνουν πολλές μάχες, όχι όμως τον πόλεμο.
Η έλλειψη κλασικής παιδείας αποτελεί σημαντικό κενό της εκπαίδευσης των μαθητών.
Όσο μάλιστα η Τεχνολογία προχωρά, τόσο και η ανθρωπιστική παιδεία θεωρείται… ουτοπική και η νοοτροπία αυτή επηρεάζει, ως φαίνεται, και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνεχώς απομακρύνεται από το ανθρωποκεντρικό όραμα των εμπνευστών της. Και το μέλλον του Ανθρώπου αόρατο !…
Ευχαριστώ πολυ το Σαλαμινιων ΒΗΜΑ
=============================================================================================
.
Δημήτριος Μαντες Εκπαιδευτικός Συγγραφέας Ερευνητής Πορταριά Μαγνησίας.
Η Παιδεία ως οικοδόμημα είναι όλη λάθος. Σε λάθος βάση και χτισμένη όπως όπως με πρόχειρα και σαθρά υλικά.
Με απαίδευτους εκπαιδευτικούς που έχουν καταντήσει » υπάλληλοι» κι άι έπαψαν να είναι «δάσκαλοι».
Σκόπιμα δεν τους εφοδίασαν με αυτά που πρέπει.
Τι μέλλει γενέσθαι;
Γκρέμισμα όλα. Από την αρχή σε νέες βάσεις Όλα.
==========================================================================================================================================================================================================================================================================================
7ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ – ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ- Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός – ΠΑΤΡΑ
Σκληρή διαπίστωση στην εποχή μας το φαινόμενο της απαιδευσίας των Νέων.
Το μαρτυρεί το φτωχό και κάποιες φορές χυδαίο λεξιολογιό τους, και ελλειμα ιστορικών γνώσεων και η απουσία αρχών και αξιών στον τρόπο που σκέπτονται ,συναλλάσονται και Βιώνουν.
Εξ αλλου τα φαινόμενα βίας ανηλίκων που τον τελευταίο καιρό ανακοινώνονται είναι τις περισσότερες φορές αποτελέσματα αυτής την εκπτωσης.
Τα αίτια δεν είναι δύσκολα να διαγνωσθούν .Βιώνουμε την περίοδο ενός άκριτου ευδαιμονισμού μια παθολογικά καταναλωτικής κοινωνίας που μηδενίζει τα πάντα , θεσμούς ,σύμβολα,πιστεύω εξ άλλου και απανταχού επικράτηση της τεχνολογίας με τα ποικίλα ηλεκτρονικά μέσα που παρέχουν εύκολη και φτηνή γνώση έφεραν την ανατροπή κοινωνικών και πολιτιστικών μοντέλων.
Η ευκολία και η ταχύτητα προσφέρουν πληροφορίες όχι όμως και γνώσεις.
Ο Ωχαδελφισμός επικρατεί στις περισσότερες παρέες Εφήβων και Νέων. Και τι έγινε λοιπόν αν δεν ξέρω, Ούτε έγινε και άλωση της Πόλης ακούμε στις παρέες τους και άκρατος εξευτελισμός πρυτανεύει στις επιδιώξεις και τα ιδανικά τους.
Άλλη αιτία αυτής της κακοδαιμονίας είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει γνώσεις επιδερμικές χωρίς συγκρότηση ,πολλαπλές και αδιάστατες που τα παιδιά αδυνατούν να εξομοιώσουν.
Κάποιοι Δάσκαλοι εξ άλλου , θύματα της ελλιπούς εκπαίδευσης που έλαβαν γίνονται φορείς ημιμάθησης και στρεβλής γνώσεως.
Επειδή μορφωμένος άνθρωπος θεωρείται εκτός από αυτόν που γνωρίζει γλώσσα, ιστορία μαθηματικά φυσική και ηλεκτρονικούς υπολογιστές όποιος έχει σχέση και με την τεχνη, ποίηση ,θέατρο, και κλπ στις μέρες μας έχουν απαξιωθεί αυτές οι ανώτερες πνευματικές ανασχολήσεις.
Απεναντίας γίνονται αντικείμενα ειρωνείας και χλεύης οι φορείς τους.
Συμπερασμα η ατομική οικογενειακή και κοινωνική ανισορροπία με συμπερασμα την Βία που κατακλύζει την εποχή μας.
=============================================================================================
Σταμάτης Μιχαλιός, Φιλόλογος στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Αγίου Δημητρίου
Αν τα μαθησιακά κενά στους μαθητές των ημερήσιων σχολείων είναι πολλά και σοβαρά, το πρόβλημα είναι ακόμη οξύτερο στην Εσπερινή Εκπαίδευση.
Οι μαθητές των Εσπερινών σχολείων, εργαζόμενοι ενήλικες στη μεγάλη πλειοψηφία τους και πολλοί από αυτούς από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, παρά τις φιλότιμες και αξιέπαινες προσπάθειες που καταβάλλουν, δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του σχολείου.
Οι αιτίες είναι πολλές: η έλλειψη χρόνου για μελέτη στο σπίτι, η κούραση από το βαρύ πρόγραμμα λόγω εργασίας-σχολείου-μετακινήσεων, η προχωρημένη ηλικία πολλών μαθητών, η ανομοιογένεια του μαθητικού δυναμικού από την άποψη της ηλικίας, του επαγγέλματος, του μαθητικού παρελθόντος (από τι είδους σχολείο προέρχονται).
Οι εκπαιδευτικοί των Εσπερινών σχολείων δείχνουμε κατανόηση για τα προβλήματα των μαθητών και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τη διδασκαλία μας στις ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας ενός Εσπερινού σχολείου.
Η έλλειψη, όμως, ενός αναλυτικού προγράμματος ειδικά προσαρμοσμένου στις ιδιομορφίες της εσπερινής εκπαίδευσης καθιστά το έργο μας ιδιαίτερα δύσκολο.
Αυτό ζητάμε, αλλά εν τω μεταξύ δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια: μαζί με τους «μαχητές της ζωής» μαθητές μας παλεύουμε για να μη μείνουν αποκλεισμένοι από το δικαίωμα στη μόρφωση.
==========================================================================================================================================================================================================================================================================================—–
6ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
Μαρια Ιακωβίδου Δημοτικο Σχολείο Αμπελακίων Σαλαμινας
Όταν μιλάμε για μαθησιακά προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αναφερόμαστε αρχικά σε ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα της σημερινής εποχής!
Ο εκπαιδευτικός κρίνεται πρώτιστος να λύνει τα προβλήματα, ακόμα και όταν δεν πηγάζουν από το δικο του αυτόνομο πεδίο αλλά και από άλλες περιοχές όπως είναι το οικογενειακό ή το κοινωνικό περιβάλλον κτλ.
Υπάρχουν οι μαθησιακές δυσκολίες που εμφανίζονται από την προσχολική ακόμα ηλικία οι οποίες χωρίζονται σε ειδικές και γενικές και έχουν να κάνουν με δυσκολίες ανάγνωσης, γραφής , συλλογισμού ή μαθηματικής ικανότητες.
Οι μαθητές σε αυτή την περίπτωση εκδηλώνουν όχι μόνο νοητικές αλλά και συναισθηματικές δυσκολίες.
Στην προκειμένη περίπτωση το σχολείο και η οικογένεια μπορούν να επηρεάσουν και την ένταση αλλά και την συχνότητα εμφάνισης των συμπτωμάτων!
Πέρα όμως από τις μαθησιακές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται σοβαρά μαθησιακά κενά των μαθημάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης! Οι λόγοι είναι πολλοί.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και το ψυχολογικό στρες αποπροσανατολίζουν τα παιδιά και τους εφήβους απο την ουσιαστική μάθηση σε σημείο να χάνουν το ενδιαφέρον τους.
Η έλλειψη ουσιαστικής επαφής και διαλόγου με τους γονείς λόγω των καθημερινών ασχολιών δημιουργούν άγχος στους μαθητές, σε σημείο να κλείνονται στον εαυτό τους και να αποξενώνονται ακόμα και απο το οίκογενειακο περιβάλλον!
Η απουσία διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ συμμαθητών και εκπαιδευτικών ιδεως τα τελευταία χρόνια λόγω covid έχει επιφέρει προβλήματα συμπεριφοράς και αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος,κατάθλιψη και θυμό και έχει διαταράξει την ψυχική υγεία των μαθητών!
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται φαινόμενα βίας μεταξύ των εφήβων αλλά και στροφή σε διαφόρου τύπου καταχρήσεων.
Ωστόσο θα πρέπει να προστεθούν η έλλειψη κοινωνικοποίησης,Το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας, η φτώχεια , σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας , του πληθωρισμού και τις κοινωνικές ανισότητες!
Οι σημερινοί μαθητές νιώθουν άγχος για το μέλλον τους και ανασφάλεια για εύρεση εργασίας!
Αν προσθέσουμε επίσης την συνεχή ενασχόληση τους με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούμε να εξηγήσουμε τους λόγους που παρουσιάζουν μαθησιακά κενά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης!
==============================================================================================
…… . Ντίνος Ανδρέου (Από Λεμεσό Κύπρου) Καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης Γυμνάσιο Κόρινθου
..»Η μορφωση στον άνθρωπο, είναι και θέμα δικής του βούλησης.
Όλα ενάντια να είναι, αν εκείνος θέλει, προχωράει.
Και γίνεται ένας καλλιεργημένος άνθρωπος.
Μην τα ρίχνουμε όλα από δω και από κει. Βέβαια υπάρχουν και οι αντίξοες συνθήκες. Υπάρχει η ελλειπής διάθεση απ’ τους επιφορτισμένους με την παιδεία παράγοντες. Υπάρχει το στραβό κλωνάρι.
Μα άμα το νέο βλαστάρι θελήσει να πάει ευθεία προς τα πάνω, θα πάει τίποτα δεν το κρατεί.
Πριν λίγα χρόνια προσπάθησα να εφαρμόσω στη διδασκαλία μου, μεθόδους που χρησιμοποιούσαμε στο σχολείο της Λεμεσού που δίδασκα πριν έρθω Ελλάδα. Δεν τα κατάφερα.
Με σταμάτησαν οι συνάδελφοί.
Τους χαλούσα την πιάτσα, μου είπαν. Και πως «ταξίδευα» σε άγνωστα «νερά»
Το σεβάστικα, αναγκαστικά.
Και επανήλθα στις καθιερωμένες μεθοδους»
==============================================================================================
Αναστάσιος Αναστασόπουλος Καθηγητης -απόφοιτος to the royal academy of music (Μαέστρος )
Tο πρόβλημα είναι πολυσύνθετο δεν είναι τόσο απλό ο κάθε άνθρωπος σύμφωνα με την παιδοψυχολογία θα πάρει ότι έχει να πάρει από την οικογένειά του μέχρι τα 6 στη συνέχεια από τον κοινωνικό περίγυρο φίλους σχολείο και λοιπά και φυσικά την προσωπικότητα με την οποία έχει γεννηθεί.
Η κοινωνία ολόκληρη δεν έχει παιδεία και δεν προβλέπεται να αποκτήσει είναι κατευθυνόμενα όλα.
Οι γονείς όπως το είχα προτείνει σε μία διάλεξη η ίδρυση σχολή γονέων θα βοηθούσε πάρα πολύ και θα είχε αποτρέψει πάρα πολλά φαινόμενα της εποχής όμως καθώς επίσης και το γεγονός ότι πάρα πολλοί γονείς ζευγάρια είναι χωρισμένα καθοριστικό αυτό για την ανάπτυξη του παιδιού και την εκπαίδευση του και το δεύτερο σκέλος είναι οι αδιάφοροι δάσκαλοι καθηγητές οι οποίοι πλέον κοιτάζουν να πάρουν το μεροκάματο το μισθό τους και να πάνε σπίτι τους όχι ότι έχουν στα χέρια τους τόσες ψυχές που διψούν να μάθουν αλλά να μάθουν σωστά .
Και τέλος και κυρίως η τεχνολογία που πλέον καθορίζει ελέγχει και κατευθύνει τα πάντα σε κάθε νέο άνθρωπο ο απόλυτος έλεγχος κατά τα άλλα νιώθουν ελεύθεροι!!!!!!!!
==============================================================================================
5ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
Νίκη Γούναρη Καθηγήτρια φιλόλογος Γυμνάσιο Ηλιούπολης Αττικής.
…»Κακά τα ψέμματα. Είναι εύκολο να ρίχνουμε τα οποία βάρη, αλλού.
Και να αναζητούμε αιτίες μακριά από την αφεντιά μας.
Κάποτε όμως θα πρέπει κι εμείς οι εκπαιδευτικοί, να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες και να αντιδράσουμε.
Να αναζητήσουμε ολική ανασύνταξη στο θέμα της παιδείας. Να αναζητήσουμε καλύτερη αξιολόγηση και περισσότερο σεβασμό στο λειτουργημα.
Με πιο σοβαρά κίνητρα, σε οικονομικό φυσικά επίπεδο. Γιατί όταν πείνας, δεν μπορείς με άνεση και ευχέρεια να μεταλαμπαδεύσεις τίποτα.
Πολύ δε περισσότερο, να δώσεις γνώση. Επίσης να απαιτήσουμε επιμόρφωση, σε παιδαγωγικό επίπεδο και σε μεταδοτική ευχέρεια.
Δεν κάνουμε μια οποία κι οποία δουλειά εμείς οι εκπαιδευτικοί. Ασκούμε ένα πραγματικά ιερό λειτούργημα.
Και πρέπει πια όλοι να το καταλάβουμε.
Κυρίως το κράτος. Και η πολιτική ηγεσία που το διαχειρίζεται.
Μα μας σεβαστούν. Για να μπορέσουμε και μεις να λειτουργήσουν.
Μάθημα κοιτώντας το ρολόι, για το πόση ώρα έχει ακόμα το κουδούνι για να χτυπήσει, δεν γίνεται.
Ένα ποσοστό ευθύνης, έχουμε και μεις λοιπόν. Το μεγαλύτερο όμως, το έχει η πολιτεία.
——————————
Μαρία Κωστίδου Δασκάλα στο 3ο δημοτικό Καλλιθέας
…»Σίγουρα όλα ξεκινάνε από εμάς, από δω.
Από αυτές τις ηλικίες. Από αυτά τα βλασταράκια.
Που έρχονται από το σπίτι τους προετοιμασμένα για παιχνίδι.
Κι όχι για γνώση. Πολύ λίγα είναι τα παιδάκια που μας έρχονται, έτοιμα σφουγγαράκια για μάθηση.
Τώρα κάπως, που υπάρχει πια κι ο παιδικός σταθμός, όπου σε κάποιους γίνεται καλή δουλειά, ίσως είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.
Όμως πριν πούμε οτιδήποτε.
Θα πρέπει να δούμε: Αν υπάρχει η βούληση από την πολιτεία, για σωστή εκπαίδευση…
Υπάρχει;
Αυτό να είναι το ερώτημα. Θέλουμε στη χώρα αυτή, πολίτες μορφωμένους;
Η οχι;
Την απάντηση την γνωρίζετε. Μην την πω εγώ. Άρα, όλα είναι στον αυτόματο πιλότο.
Κι αν κάποια παιδιά μπαίνουν στα ΑΕΙ με πολύ υψηλές βαθμολογίες, αυτό ανήκει στην δική τους και μόνο προσπάθεια.
Και στο καλό σύστημα ενδεχόμενα, της παράπλευρης παιδείας.
Των φροντιστηρίων. Που δεν θα υπήρχαν αυτά, εάν η παιδεία δούλευε σωστά. Είναι πολύπλοκο το θέμα.
======================================================================================
4ο Μέρος Του Ρεπορτάζ
Ιάσονας Κομνηνος Κανακάκης Φιλολογος ΣΕΡΡΕΣ
Προσωπικά, πιστεύω ότι μεγάλο μέρος των σημερινών παιδιών που πηγαίνουν ακόμη στο σχολείο, αλλά και των νέων δεν ενδιαφέρεται τόσο για την μάθηση και τις γενικότερες γνώσεις.
Εν μέρει αυτό οφείλεται στο σύστημα με το οποίο είναι δομημένο το ελληνικό σχολείο: μαθαίνω για τον βαθμό και όχι για την γνώση, αποστηθίζω δεν κατανοώ, αλλά και ίσως λόγω της πεποίθησης του «τα έχει όλα στο internet γιατί να κουραστώ;»
Και αυτό μπορεί να εκταθεί από την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, την ορθογραφία μέχρι και την γνώση της ιστορίας: δηλαδή το να προτιμούν να χρησιμοποιήσουν ένα ηλεκτρονικό μέσο μετάφρασης ή να έχουν αυτόματη διόρθωση ή να κοιτάζουν, όποτε και αν χρειαστεί ημερομηνίες.
Σήμερα τα παιδιά μαθαίνουν ό,τι πιστεύουν θα τους είναι χρήσιμο, για τα αλλά απλά αδιαφορούν «δεν έγινε και τίποτα να μη το ξέρω» λένε.
Βρίσκω δύσκολο το εγχείρημα να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, παρόλα αυτά δεν απελπίζομαι, γιατί η έλλειψη γενικών γνώσεων, δεν η είναι εφάμιλλη του μορφωτικού επιπέδου, αφού όλοι πλέον σπουδάζουν και καταρτίζονται σε υψηλές σχολές, απλά εξειδικεύονται σε ένα μόνο πράγμα.
Επιπλέον, υπάρχουν σίγουρα πολλές εξαιρέσεις παιδιά που ενδιαφέρονται να μάθουν και να έχουν σφαιρικές γνώσεις.
==============================================================================================
3ο μερος Ρεπορταζ
Βασιλική Καλογηρου Φιλολογος τ. Διευθύντρια 2ου Γυμνασίου Σαλαμινας – Σαλαμινας
Φίλιππε δεν ξέρω αν ισχύει αυτό… δηλαδή ότι οι νέοι είναι αμόρφωτοι… αν όντως έχει γίνει κάποια αξιόπιστη στατιστική οι μόνοι που δε φταίνε είναι οι νέοι… και δεν είναι μία ή αιτία.
Ξεκινάμε από το σπίτι, την οικογένεια και πάμε στο σχολείο.
Όσο κυριαρχεί η αντίληψη όποιος έχει χρήματα μπορεί να μορφωθείτε τα πράγματα θα πηγαίνουν χειρότερα.
Όπως βλέπεις η δημόσια υγεία και παιδεία θα έπρεπε να ήταν προτεραιότητα. Και δεν είναι… ίσα ίσα που ξεχαρβαλώνεται.
Υπάρχουν σχολεία που λείπουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ακόμη.
Τα τμήματα είναι πολυπληθή και έχουν επιφορτώσει τους καθηγητές και δασκάλους με γραφειοκρατική δουλειά που είναι σε βάρος των μαθημάτων.
Κάποτε είχαν ξεκινήσει πολύ αργά βέβαια να διορίζουν γραμματείς στα σχολεία, όπως έχουν τα Ευρωπαϊκά κράτη γιατί εμείς με τις πρακτικές τους δεν πρόκειται να γίνουμε… μόνο στα χαρτιά…
Αυτό λοιπόν σταμάτησε. Άκουγα κάποιον στο ραδιόφωνο που έλεγε έστω κι αυτή η όποια ψηφιοποίηση που έχει γίνει οφείλεται στην πανδημία… αλλιώς… άσε που υπάρχουν υπηρεσίες που έχει αυξηθεί η γραφειοκρατία…
Και μην πεις πως όλα αυτά είναι άσχετα… αλληλένδετα είναι… φτωχοποίηση παιδεία, υγεία πάνε πακέτο.
Επομένως πρώτα να δούμε τα αίτια και μετά να ρίχνουμε το ανάθεμα στα παιδιά. Εδώ δε βλέπεις τι υφίστανται τα παιδιά μέσα στην οικογένεια; δε βλέπεις τον (παρα) μορφωμένο συγγραφέα παιδικών βιβλίων που πήγαινε στα σχολεία; δουλειές στο πόδι… ένα βραβείο συγγραφής και γίνεται ανεξέλεγκτος…
Είναι δυστυχώς σκέτη απογοήτευση η κατάσταση και τα νέα παιδιά είναι θύματα των γονιών, της πολιτείας, της κοινωνίας με τις στρεβλώσεις τους.
==============================================================================================
Δαβίδ Αναγνώστου Εκπαιδευτικός. Λουτρά Αιδηψού
….» Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Και ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού. Αν αυτό πάρει τις βάσεις μιας μαθησιακής αναζήτησης, αυτή θα το ακολουθεί. Και είναι γνωστό πια, πως η γνώση, φέρνει γνώση.
Η καλλιέργεια θα έχει συνέχεια. Εφ όσον ο γονιός, το προσπαθήσει μαζί με τα παραμυθάκια που θα του πει, αρχίσει να του εξασκεί και την νοημοσύνη.
Την τάση προς τη μάθηση. Αυτό το όπλο θα το ακολουθήσει το παιδί, κι ως άμυνα ακόμα, στην υπάρχουσα κακή δομή της παιδείας.
Είμαι της άποψης πως όλα ξεκινάνε από την αρχή.
Από τη στιγμή που το παιδάκι απλώνει τις μικρές τρυφερές του ριζούλες, μέσα στη ζωή. Από κει ξεκινάει η πρώτη εκπαιδευτική αύρα.
Κι έπειτα έρχονται όλοι οι άλλοι παράγοντες. Με μας φυσικά τους εκπαιδευτικούς, σε κυρίαρχη θέση.
Φυσικά και με την παιδεία που έχει κι ο καθείς εξ ημών».
Σας ευχαριστω
==============================================================================================
ΘΑΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ Καθηγητής Μουσικής -Καλλιτεχνης – Φιλαδέλφεια Αθηνα
Greek
Arabic
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish